آرمان امروز :  علی بوستان ـ مدیرتولید مجموعه دستگاه‌های موسیقی ایران ـ در ابتدای این برنامه که اجرای آن بر عهده شهرام صارمی بود توضیح داد: مجموعه پیش رو حاصل یک دوره کار فشرده نزدیک به چهارساله بود که تالیف آن از ۱۳۹۹ توسط استاد حسین علیزاده آغاز شد و پس از انعقاد قراردادها با ناشر این مجموعه ادامه پیدا کرد. این در حالی است که نسخه صوتی این پروژه با همکاری چندین نوازنده معتبر اجرا شده است.
بوستان همچنین گفت: این مجموعه حاصل یک دوره کار فشرده و پرکار بیش از سه ساله است که از ابتدای سال ۹۹ تالیف آن توسط استاد علیزاده شروع شد و کمی بعد قول و قرار همکاری با موسسه «کارمان» صورت گرفت. قرار شد پارتیتور قطعات و نسخه صوتی آنها با همکاری بالغ بر ۴۵ نوازنده انجام شود که از آبان ۱۴۰۰ مطابق برنامه ریزی، در هر ماه یک دستگاه را ضبط و تمرین می‌کردیم ولی باتوجه به مسائلی مانند کرونا و مسائل اجتماعی کار ما گاهی به تاخیر می‌افتاد. سال ۱۴۰۱ ضبط ولی تمام شد و میکس و مستر به موازات انجام می‌شد. از زمستان ۱۴۰۲ کار آماده نشر شد. شیوه جدید پارتیتور نویسی برای درک بیشتر و به خاطر سپاری بهتر این کار در این مجموعه صورت گرفت.
او ادامه داد: تصمیم بر این بود که این مجموعه در چهار دوره به صورت مجزا منتشر شود ولی به خاطر مسائلی که در کشور رخ داد قرار شد همه مجموعه با هم منتشر شود. مجموعه برای ارائه کامل است و برای دوستانم که بیشتر با فضای مجازی و اینترنتی آماده هستند همزمان با نشر فیزیکی، به صورت مجازی هم قابل دسترس است.
در بخش دیگری از این نشست، آتوسا ارباب ـ حامی مالی اثر ـ در سخنانی گفت: بعد از ۴۵ ماه توانستیم امروز این اثر را به صورت رسمی معرفی کنیم. یکی از مولفه‌های اصلی فرهنگ، هنر است و تصمیم گرفتیم در کنار کسب و کارهایی که از آنها حمایت می‌کنیم از این کر فرهنگی هم حمایت کنیم. از هنر موسیقی و تجسمی حمایت می‌کنیم و آنها را به کسب و کارهای مختلف معرفی می‌کنیم. تاکنون میزبان ۱۰۰۰ کسب و کار بوده‌ایم و ۳۰۰۰ رویداد در موسسه ما صورت گرفته است. در این اثر خیلی قصد برداشت مالی نداشتیم فقط می‌خواستیم نتیجه دهد و به بهترین شکل به دست مخاطب برسد.
سیروس جمالی ـ شاعر اثر ـ نیز بیان کرد: در اولین لحظات کلید خوردن پروژه، این سعادت نصیب من شد که در کنار استاد عزیزم حضور داشته باشم. این پروژه خیلی وقت پیش از سال ۹۹ توسط استاد علیزاده پیشنهاد شد و من شعری را آماده و به استاد علیزاده معرفی کردم ولی بنابر آنچه در ذهن ایشان بود با سیستم جدیدی شعرها را سرودم‌. این پروژه کار دشواری بود ولی خوشبختانه با همدلی که با استاد و اعضای گروه داشتیم توانستیم کار را به انجام برسانیم. در هر گوشه نام آن گوشه در شعر ذکر شده است.
در ادامه این نشست خبری، حسین علیزاده به عنوان خالق «مجموعه دستگاه‌های موسیقی ایران» در سخنانی گفت: وقتی که صحبت از فرهنگ، هویت یا هنر می‌شود همه دوست دارند از واژه جهانی استفاده کنند ولی تا وقتی روی زمین خودت ریشه نداشته باشی جهان بی‌معنا است. ما برای یکی از فرهنگ‌های جهان کار می‌کنیم نه فقط فرهنگ ایران؛ زیرا گاهی دستاوردهای تاریخی خود را دست کم می‌گیریم اما وقتی تاریخ را مرور می‌کنیم، می‌بینم ایران با تمام افت و خیزها خاطره جاودانه‌ای در جهان به نام فرهنگش دارد.
این هنرمند ادامه داد: ما همه با ذوق و شوق برای پاسداری از فرهنگ تلاش می‌کنیم. اگر مفهوم پاسداری مشخص نباشد، پاسداری از فرهنگ می‌تواند با نگاه‌های مختلف آن را به یک چیز منفی یا مثبت تبدیل کند. حسین علیزاده همچنین گفت: تمام کسانی که خیلی به ایرانی و ایرانی بودن می‌بالند، از یک گذشته دور صحبت می‌کنند ولی نمی‌گویند ما چه هستیم. همه سیستم‌ها آمده و رفته‌اند و آنچه می‌ماند تلاش و کار آن مردم و هنر است. فرهنگ و ادبیات ایران می‌تواند یک ظرفیت جهانی داشته باشد ولی نمی‌توانیم بگوییم فقط ادبیات ما خوب است و نقاشی ما خوب نیست. در طول تاریخ درک درستی از موسیقی نبوده و حتی برخی با آن خصومت داشته‌اند. نمی‌توان موسیقی را نادیده گرفت؛ نمونه این امر سرود ملی است؛ پس سرود ملی را با چه اجرا می‌کنند؟ با ساز!
علیزاده تصریح کرد: خیلی عجیب است که برخی چشم دیدن موسیقی را ندارند. ما فرهنگ‌های مختلفی را داریم که موسیقی خود را دارند. هنرمند باید باید بداند خود بخشی از تاریخ است. ایسنا