یدالله وفاداری استاد دانشگاه و پیشکسوت تئاتر کشور درباره خواستگاه تئاتر دینی در کشور بیان کرد: تئاتر دینی از نظر من تئاتری است که اندیشه در آن حاکم بوده و خدامحور به معنای واقعی کلمه باشد و ارزش‌ها را از این منظر بیان کند. امروز برخی از آثار را می‌بینیم که تنها از نماد‌های تئاتر دینی بهره می‌برند و در اندیشه خالی هستند، درحالی‌که باید اصل ماجرا در آن متبلور باشد. اگر اندیشه الهی در آن حکم‌فرما باشد، آن‌وقت می‌توانیم نام تئاتر دینی را بر آن بگذاریم.

او در ادامه گفت: این گونه تئاتری متأسفانه آن‌قدر که باید مورد توجه واقع نشده است. هرازگاهی برخی از کار‌ها این ویژگی را دارند و مطرح می‌شوند؛ اما، چون حمایت لازم از آن‌ها صورت نمی‌گیرد، آن‌طور که باید با رونق همراه نیستند.

 وفاداری همچنین درباره میزان توجه مخاطب به این گونه نمایشی نیز اظهار کرد: تئاتر دینی مخاطب خاص خود را دارد و گاهی اوقات آثاری که به روی صحنه می‌روند بسیار پرمخاطب هستند؛ مانند نمایش «خورشید کاروان» که با وجود گذشت چند سال همچنان در زمان اجرا سالن جای خالی ندارد و مملو از جمعیت است. اما همان‌طور که گفتم حمایت جدی و تأثیرگذاری از این کار‌ها صورت نمی‌گیرد. وزارت فرهنگ متولی تئاتر کشور است و به نظر می‌رسد باید از تئاتر دینی حمایت لازم را انجام دهد؛ اما آن‌طور که بایدوشاید از طرف مسئولان تاکنون حمایتی از تئاتر دینی صورت نگرفته است. همین نیز موجب می‌شود تا کم‌کم این شور و شوقی که در میان هنرمندان وجود دارد کم‌رنگ شده و کوشش و تلاشی که منجر به حاصل‌شدن نتایج خوب باشد اثرگذاری کمتری بیابد.

 این استاد دانشگاه درباره ژانر‌های مختلف تئاتر دینی توضیح داد: تئاتر دینی، تئاتر محتوا و اندیشه است و هرنوع تئاتری در هر سبکی که این اندیشه را در خود جاری داشته باشد، بی شک تئاتر دینی است. حال ممکن است این نمایش ویژگی جنایی داشته باشد، کشمکش داشته باشد و…، اما همراه با اندیشه الهی باشد و مخاطب را تحت‌تأثیر این ارزش‌ها قرار دهد.

 او در ادامه به‌جای خالی نمایشنامه‌های خوب در این حوزه اشاره کرد و افزود: اثرات خوب داریم؛ اما تعدادشان زیاد نیست که تولید شوند و هنرمندان بتوانند از آن‌ها استفاده کنند. تئاتر دینی نیازمند حمایت است و اگر این اتفاق بیفتد قطعاً آثار خوبی در آن تولید می‌شود. نویسنده‌ای که دو یا سه سال روی یک متن کار می‌کند اگر شرایط اجرا برایش فراهم نشود به جایی نمی‌رسد و دلسرد می‌شود؛ اما اگر پشتیبانی لازم از هنرمندان صورت گیرد قدرمسلم در این کمیت‌ها حتماً کیفیت‌های خوب نیز دیده می‌شود.

 وفاداری همچنین با بیان این که ارزش یک کار هنری در رقابت یا جایزه نیست؛ بلکه ارزشش در ارائه است، گفت: گروهی که کار می‌کند باید بداند آنچه انجام می‌دهد پاداشش دنیوی نیست، بلکه اخروی است. با این نگاه نیز کار خود را ارائه می‌کند و می‌داند آنکه باید پاداش بدهد، می‌دهد. به نظرم هرچقدر رویداد «صاحبدلان» اختصاصی شود و از مادیات فاصله بگیرد، کارش ارزشمندتر می‌شود.

 او در پایان سخنان خود اظهار کرد: رویداد «صاحبدلان» به‌خودی‌خود بودجه لازم را ندارد که بتواند از گروه‌های مختلف پشتیبانی کند و باید ابتدا از این رویداد حمایت شود و بعد تأثیرات بنیادین این رویداد را در درازمدت دریافت کرد. ما نمایش‌های بسیاری داریم که در حال اجرا با بودجه‌های کلان هستند، باید دید این آثار چه تأثیراتی روی مخاطب و ذائقه مخاطب می‌گذارند. تئاتر باید جزئی از سبد فرهنگی خانواده‌ها شود تا بیایند و با دیدن یک نمایش خوب تأثیر بگیرند و در زندگی‌شان از این تأثیرات بهره ببرند. برخی از نمایش‌ها قیمت بلیت هنگفتی دارند و این در سبد فرهنگی یک کارمند یا یک کارگر نمی‌گنجد. اگر رویدادی مانند «صاحبدلان» حمایت شود و در دل مردم جای باز کند، بسیار تأثیرگذار خواهد بود. حمایت اگر باشد نتیجه نیز خوب خواهد شد.