آرمان امروز – گروه سیاسی: دانشگاه‌ها همواره نقش مهمی در جریان‌های سیاسی داشته‌اند. در بسیاری از کشورها، دانشگاه‌ها به‌عنوان مراکزی برای ترویج ایده‌ها، بحث‌های آزاد، و رشد فکری شناخته می‌شوند. دانشجویان و استادان دانشگاه‌ها معمولاً به دلیل دسترسی به اطلاعات، آگاهی بالاتر، و روحیه انتقادی خود، درک بهتری از مسائل سیاسی دارند و اغلب در خط مقدم تغییرات اجتماعی و سیاسی قرار می‌گیرند.
کرسی‌های آزاداندیشی، که در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی برگزار می‌شوند، به‌عنوان محافلی برای بحث و تبادل آزادانه ایده‌ها و نظرات مختلف شناخته می‌شوند. این کرسی‌ها با هدف ترویج گفت‌وگوی سازنده و ارتقاء سطح آگاهی عمومی نسبت به مسائل مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و علمی شکل می‌گیرند. ویژگی اصلی کرسی‌های آزاداندیشی، فراهم کردن بستری برای بیان نظرات بدون محدودیت و ترس از سرکوب است، که این امر می‌تواند منجر به گسترش فرهنگ تحمل و احترام به تنوع فکری و اعتقادی شود.
نقش کرسی‌های آزاداندیشی به‌طور خاص شامل موارد زیر است:
تقویت تفکر انتقادی: این کرسی‌ها به دانشجویان و اساتید امکان می‌دهند که مسائل مختلف را از زوایای مختلف بررسی کنند و با دیدگاه‌های متفاوت آشنا شوند. این فرآیند به تقویت تفکر انتقادی کمک کرده و توانایی تحلیل مسائل پیچیده را در افراد افزایش می‌دهد.
ترویج فرهنگ گفت‌وگو و تسامح: کرسی‌های آزاداندیشی فضایی برای گفت‌وگوهای آزاد و بیان نظرات مختلف فراهم می‌کنند که این امر به ترویج فرهنگ احترام به نظرات دیگران و تسامح کمک می‌کند. افرادی که در این کرسی‌ها شرکت می‌کنند، یاد می‌گیرند که به‌جای برخورد با دیدگاه‌های متفاوت، آن‌ها را درک کنند و با آن‌ها به بحث و تبادل نظر بپردازند.
نقش دانشگاه‌ها در جریان‌های سیاسی به طرق مختلف نمود پیدا می‌کند:
آگاهی‌بخشی و آموزش: دانشگاه‌ها فضایی برای تبادل ایده‌ها و بحث‌های سیاسی فراهم می‌کنند و می‌توانند باعث افزایش آگاهی عمومی شوند. برنامه‌های درسی مرتبط با علوم اجتماعی، حقوق، و سیاست می‌توانند دانشجویان را به تفکر انتقادی وادارند و آنان را به مسائل سیاسی و اجتماعی حساس کنند.
جنبش‌های دانشجویی: در بسیاری از کشورها، جنبش‌های دانشجویی نقش مهمی در اعتراضات و تغییرات سیاسی دارند. به‌عنوان مثال، در جنبش‌های اعتراضی تاریخی، از جمله جنبش ضد جنگ در آمریکا در دهه ۶۰، انقلاب فرهنگی چین، و اعتراضات دانشجویی در ایران در دهه‌های گذشته، دانشجویان همواره پیشتاز بوده‌اند.
تربیت رهبران آینده: دانشگاه‌ها افرادی را تربیت می‌کنند که ممکن است به رهبران سیاسی آینده تبدیل شوند. بسیاری از سیاستمداران، فعالان حقوق بشر، و چهره‌های برجسته سیاسی تحصیلات خود را در دانشگاه‌ها آغاز کرده‌اند و از این طریق با مبانی و اصول سیاست آشنا شده‌اند.
تاثیرگذاری بر سیاست‌های عمومی: تحقیقات و مطالعات دانشگاهی می‌توانند بر سیاست‌گذاری‌های عمومی تاثیر بگذارند. دانشگاه‌ها با ارائه تحقیقاتی بر مبنای شواهد و اطلاعات دقیق، می‌توانند به سیاستمداران و دولت‌ها در تصمیم‌گیری‌های بهتر کمک کنند.
فرهنگ بحث آزاد و دموکراسی: دانشگاه‌ها به‌عنوان فضاهایی که در آنها بحث‌های آزاد و دموکراتیک شکل می‌گیرد، می‌توانند ارزش‌های دموکراتیک را ترویج کنند و به پشتیبانی از حقوق بشر و عدالت اجتماعی کمک کنند.
به طور کلی، دانشگاه‌ها به‌عنوان نهادهایی که به توسعه فکری و ارتقاء آگاهی اجتماعی کمک می‌کنند، می‌توانند محرک‌های قدرتمندی در جریان‌های سیاسی باشند و به تغییرات مثبت در جامعه کمک کنند.
محمود کمال آرا، پژوهشگر مسائل سیاسی به آرمان امروز گفت: موضوع دانشگاه و حضور آن در حوزه تصمیم‌سازی و حل مسائل کلان ملی نکته‌ای هست که باید در سیاست داخلی و سیاست خارجی دولت آمده مورد نظر قرار بگیرد. چرا که جامعه نخبگانی که در سطوح مختلف دانشگاهی اعم از دانشجویان صاحب نظران و پژوهشگران هستند می‌توانند خودشان به عنوان یک مجری و یک بازوی فکری و اجرایی در حوزه های مختلف سیاسی اقتصادی فرهنگی اجتماعی تجاری ورزشی هنری و نظم کارآمد باشند
وی افزود: به صورت هدفمند بتوانند که هم موضوعات داخلی یک کشور را دنبال بکنند هم در حوزه های بین المل در واقع بتوانند پیوند مناسبی رو با حتی دولت‌ها و یا نهادهای مختلف از جمله اقشار مختلف، اقشار فرهیخته به دست بیارند و از این طریق یک پرستیژ را وجاهت مناسبی رو برای جمهوری اسلامی ایران کسب بکنند.
وی ادامه داد: وجود یک بازیگر واسط در بین دانشگاه و دولت و مرکز تصمیم گیری بسیار بسیار حائز اهمیت است.
این پژوهشگر افزود: باید دولت به صاحب نظران به اساتید به دانشجویان به پژوهشگران بها بدهد در واقع ما پیوند خوش یمنی را بین نخبگان ایرانی و مجریان ایرانی خواهیم دید بنابراین پیوند بین نخبگان ایرانی و سیاستمداران ایرانی و مدیران اجرایی می‌تواند تحت در واقع لوای یک اندیشگاه یک اندیشکده یک مرکز اندیشه ورزی قرار بگیرد که در این صورت ما بتوانیم با استفاده از کرسی های اندیشه ورزی همکاری و تعامل فکری مناسبی را بین جامعه نخبگانی دانشگاهی و حکمرانی کشور داشته باشیم.
وی عنوان کرد: بعضاً ما شاهد این هستیم که دانشگاه ها کمتر در حوزه عمل درگیر شدند و بیشتر در حوزه تولید علم و پالایش و پرورش علم حضور داشتند من فکر می‌کنم اگر ما بخواهیم به دانشگاه بپردازیم و حضور دانشگاه در حوزه حل مسائل کلان ملی بپردازیم ابتدا باید یک بستری را برای دانشجویان و اساتید فراهم بکنیم که در آنجا بتوانند تبادل افکار و تزریق آن به سطوح دولتی و حاکمیت داشته باشند که راهکارش همین بود که گفته شد.