جایزهای که از سال ۲۰۰۸ میلادی به بعد، بیشتر از همه نصیب رونالدو و مسی شده بود. بهخاطر همین انحصاری که این دو نابغه بر جایزه داشتند؛ ستارهها و توابغ زیادی طی دهههای اخیر در دنیای فوتبال بودند که هیچ وقت طعم شیرین کسب توپ طلا را نچشیدند. البته «وینیسیوس جونیور»، «امباپه»، «بلینگام» و «هالند» هنوز سالها شانس این را دارند که ناکامی پرحاشیه امسالشان برابر رودری را جبران کنند؛ اما این ماجرا بهانهای شد تا از ستارههایی بگوییم که جای خالی کسب این توپ در رزومه فوتبالیشان بدجور بدچشمی میکند.
دیوید بکام خوشتیپ و کاشتهزن
کاپیتان منچستریونایتد که تاثیرگذاریاش در فصلی که این تیم سهگانه را برد، بسیار زیاد و قابلتوجه بود، هیچگاه موفق به کسب توپ طلا نشد. درمجموع بسیاری از کارشناسان فوتبالی معتقدند که بکام، اعتباری در حد تلاش و نامش دریافت نکرد. او که خوشتیپ بودنش هیچگاه روی کیفیت فوتبالیاش تاثیر منفی نگذاشت، استاد ضربات ایستگاهی و سانترهای بینقص بود. «بکام» در جدول ردهبندی توپ طلا در سال ۱۹۹۹ دوم شد و برای همیشه حسرت آن بر دلش ماند.
تیری آنری مهاجم خندان و سریع
مهاجم تیمملی فرانسه که اوج درخشش او در آرسنال و بارسلونا رقم خورد و میان طرفداران فوتبال در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ به عنوان گزینه اول کسب توپ طلا مطرح بود، هیچ گاه به این عنوان دست نیافت. «آنری» که معمولا با صورت خندان و فرارهای سریعش به ذهنها میآید، در ردهبندی توپ طلای ۲۰۰۳ به مقام دوم رسید. او سال ۲۰۰۴ بخشی از نسل شکستناپذیران آرسنال نام داشت و کفش طلای اروپا را به دست آورد. مرد فرانسوی در سال ۲۰۰۵ عنوان برترین گلزن اروپا را به دست آورد اما توپ طلا را نه.
فرانچسکو توتی عاقبت فداکاری
فرانچسکو توتی ممکن بود در طول دوران حرفهای خود شانس بیشتری برای بردن توپ طلا داشته باشد؛ به این شرط که «رم» را برای کارهای بزرگ تر ترک میکرد اما او وفادار ماند و رکورد ۷۸۶ بازی را برای باشگاه دوران کودکیاش رقم زد. توتی در یورو ۲۰۰۰ با ایتالیا درخشید و سپس با «رم» در فصل ۲۰۰۰-۲۰۰۱ قهرمان سری آ شد. او بعداً در سال ۲۰۰۷ کفش طلای اروپا را گرفت اما توپ طلا نگرفت.
نیمار دریبلزن و پرحاشیه
نیمار در طول دوران حرفهای خود فراز و فرودهای زیادی داشته اما در بارسلونا، موفقیتهای زیادی کسب کرد. همچنین او به عنوان یکی از گلزنترین بازیکنان تیم ملی برزیل، بدون شک مستحق دریافت توپ طلا در مقاطع مختلف بوده است. البته بارها، مصدومیتها زندگی حرفهای او را تحتالشعاع قرار دادهاند. همه ما نیمار را فوتبالیستی دوپا و دریبلزن میشناسیم که اگر درگیر حواشی نمی شد و پشتکارش بیشتر بود، سرانجام متفاوت دیگری برایش رقم میخورد.
روبرت لواندوفسکی کرونا حقش را خورد
سال ۲۰۲۰ میلادی، لواندوفسکی با زدن ۵۵ گل برای بایرن مونیخ و قهرمانی در لیگ قهرمانان بهترین سال دوران حرفه ای خود را سپری کرد. بدون هیچ حرف و حدیثی، او شانس اول توپ در آن سال بود اما ناگهان شیوع کرونا همه آرزوهایش را بر باد داد. همهگیری کووید ۱۹ زندگی روزمره را در سراسر جهان متوقف کرده بود و توپ طلا به کسی اعطا نشد. جالب است بدانید که یک سال بعد، وقتی مسی مدعی این افتخار شد، در ۲۹ بازی لیگ ۴۱ گل زد.
ژاوی استاد پاسهای غافلگیرکننده
ژاوی ضربان قلب همه تیمهای فاتح اسپانیا و بارسلونا از اواخر دهه اول هزاره سوم تا دهه بعد بود و بارها تحتالشعاع لیونل مسی همتیمیاش قرار گرفت. نه اسپانیا و نه بارسلونا نمیتوانستند بدون ژاوی این قدر درخشان عمل کنند اما حضور او در خط میانی بارسا باعث شد مسی ۴ سال متوالی توپ طلا را ببرد! ژاوی هافبکی خوشاخلاق و دوست داشتنی بود که سبک تازهای از فوتبال را با تیمش ارائه میکرد اما هیچگاه به توپ طلا نرسید.
مالدینی جفای فیفا به مدافعان
کلاً توپ طلا و عناوین اینچنینی بیشتر از هر پستی نصیب مهاجمان میشود، بعد هم هافبکها شانس کسب این عنوان را دارند و در این شرایط عجیب نیست نابغهای دوستداشتنی مثل مالدینی با آن استمرار رویایی در میلان و تیم ملی ایتالیا، نتواند به این عنوان برسد.
بوفون بهترین دروازهبان تاریخ
دنیای فوتبال طی چند دهه دروازهبانان بزرگی را به خودش دیده، نوابغی که تسلیم شدنی نبودند؛ اما اگر بخواهیم در کنار واکنش، کاریزما، محبوبیت و استمرار را هم ملاک قرار دهیم، بدون شک بوفون فراتر از همه نامها بهترین دروازهبان تاریخ میشود که او هم دستش از عنوان توپ طلا کوتاه ماند. شاید در اوج درخشش با ایتالیا به این عنوان نزدیک شده بود که از او دریغ شد.
ریبری صورتزخمی سرعتی
اما ریبری از آن وینگرهای عجیب بود که دوران طلایی بایرن با حضور پپ روی نیمکت و همکاری با روبن در سمت دیگر را تجربه کرد؛ ریبری و روبن وینگرهایی به معنای واقعی ویرانگر و مهارنشدنی بودند که در بین انتخابهای عجیب که با تکیه بر عنوان مسی و رونالدو و بهطور خاصتر مسی وجود داشت، نادیده گرفته شدند. حالا که سیر فوتبال دو دهه اخیر را بررسی میکنیم، میبینیم که مسی در مقاطع مختلف صرفاً با درخشش در تیم ملی یا گاهی درخشش در باشگاه بدون تیم ملی توپ طلا را کسب کرد. اما خیلی از بزرگان فوتبال با درخشش همزمان در هر دو عرصه از این عنوان بازماندند و این شاید اغراقی باشد که توپ طلا برای مسی داشت.
زالاتان مورد عجیب فوقستاره
فـــوقســـتاره اخــــمـو، کاریزماتیک و البته شوخ طبع تیم ملی سوئد که مثل مارکوپولو در بیشتر تیمهای معروف اروپایی هم بازی کرده، از آن نوابغی است که حقش بود توپ طلا را تصاحب کند. شاید اگر زالاتان در تیم ملی شاخصتری بود یا در انتخابهای باشگاهی دقت بیشتری داشت و در یک تیم خوب حضور مستمری داشت، این عنوان را کسب کرده بود.
اینیستا اگه نبود چی؟
مسی، سوارز، نیمار و… بدون شک ستارههای بزرگی هستند؛ اما اگر یک هافبک نابغه مثل اینیستا پشت سرشان نبود که سبک تیکی تاکای آکادمی لاماسیا و تاکتیکهای خاص پپ گواردیولا را بهخوبی پیاده کند، شاید این همه شهرت برای مثلث هجومی و خاطرهانگیز MSN متصور نمیشدیم.
کاسیاس پرافتخارترین کاپیتان تاریخ
بازیکنان پرافتخار زیادی مثل پله بودند که سه جام جهانی را بالای سر بردند؛ اما کاسیاس تنها کاپیتانی است که بین سال های۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، دو بار جام قهرمانی یورو بهعنوان مهمترین جام قارهای و در ۲۰۱۰ هم جام جهانی را بالای سر برد و اینها فقط افتخارات او بهعنوان کاپیتان تیم ملی اسپانیا بود؛ کاسیاس علاوه بر عناوین فردی بیشمار، بهعنوان کاپیتان رئال هم شکارچی جامها بود و افسوس که او هم مثل بوفون در بحث توپ طلا چوب پستش را خورد و البته بهرهبرداریهای تبلیغی فیفا از انتخاب مکرر مسی و رونالدو.
سرخیو راموس گلزنترین مدافع
رئال با ستارههایی مثل مودریچ، کروس، رونالدو، بنزما و… هر زمان کارش گیر میکرد، یک مدافع خشن و بلندپرواز لازم داشت تا در دقایق پایانی با پرشهای بلندش روی ضربات کرنر گلزنی کند؛ راموس افسانه دنیای خط دفاعی است با عناوین زیاد و کیفیت بینظیر.
پیرلو شاعری با ضربات ایستگاهی
یکی از مهندسانی که دنیای فوتبال را تبدیل به اثر هنری کردند؛ با ضربات ایستگاهی بینظیر، شجاعت عجیب در پنالتی زدن به انواع سبکهای فانتزی، قدرت طراحی بالا و خوش فکر. پیرلو مثل دلپیرو و توتی، مالدینی، بوفون و… از آن نوابغ ایتالیایی بود که سهمش را در عناوین فردی از دنیای فوتبال نگرفت.
تونی کروز خط کش مرد آلمانی
تونی کروز میتوانست با علایم دست، خبر از یک اتفاق هولناک علیه تیم رقیب بدهد. او میتوانست حملات را به سبک خطکشی شده و منظم آلمانی طراحی کند. اگر بالاک، شوایناشنایگر، افنبرگ و… سبک بازی امثال ماتئوس را ارتقا دادند تا آلمانها همیشه یک هافبک وسط طراح داشته باشند، تونی کروز سبک خودش را داشت؛ به خوش فکری ماتئوس، با کاریزما و هوش بالاک، شوتزنی شواینی و … دوران طلایی رئال شاید بعد از رونالدو، مدیون نبوغ او، مودریچ و کاسمیرو در میانه زمین باشد.
source