آرمان امروز : نایب رئیس شورای شهرستان چوار به مشکلات زیر ساختی این شهرستان پرداخت و گفت: چوار به عنوان شهری صنعتی و همجواری با شرکت پتروشیمی بیشترین آمار فقر و بیکاری را دارد و حتی از داشتن پارکی برای تفریح مردم محروم است.
علی فتح اللهی گفت: شهرستان چوار حدود ۱۲ هزار نفر جمعیت دارد که بیشتر این جمعیت تقریبا در مرکز شهرستان متمرکز هستند. چوار صنعتی‌ترین شهر استان ایلام است و متأسفانه طی سال‌های گذشته موارد خودکشی به دلیلِ مشکلاتِ معیشتی زیاد بوده؛ به طوریکه فقط در یک کارخانه ۶ مورد اقدام به خودکشی داشتیم که برخی از آنها خوشبختانه نافرجام بودند. همچنین امسال ۳ مورد اقدام به خودکشی نافرجام داشتیم که مربوط به کارگران پروژه‌ای ارغوان گستر بودند. این کارگران نیز به دلیلِ مشکلاتِ ناشی از بیکاری و مشکلاتِ معیشتی دست به این کار زده‌اند.
وی ادامه داد: دو شرکت پتروشیمی در استان مشغول به فعالیت هستند. یکی پتروشیمی ایلام و دیگری ارغوان گستر که در چوار قرار دارد و بیش از ۱۰۰ کارگر در رشته‌های مختلف تخصصی مثل برق و داربست که هر کدام چهار الی ۵ سال در این پروژه کار کرده‌اند و تعدادی از این کارگران به امید داشتن کار، تسهیلات گرفته و قسط بدهکارند.
عضو شورای شهر چوار ادامه داد: چندی پیش همین افرادی که اخراج شده بودند برای اعتراض جلوی پتروشیمی تجمع کردند که کاملا هم این تجمع مسالمت آمیز بود و هیچ مشکلی برای کسی به وجود نیاوردند اما دادستان چوار دستور بازداشت ۸ نفر از این کارگران را صادر کرد.
وی ادامه داد: هر ایرانی حق دارد هر کجای این کشور که شرایط کار برایش مهیا می شود کار کند. ولی خدا را خوش نمی آید جوان چواری که فاصله پتروشیمی با شهرش فقط ۲۰۰ متر است بیکار باشد و فردی از آن سوی کشور بیاید و در این شرکت مشغول به کار شود. وقتی تبعات این پتروشیمی مثل آلایندگی هوا، پساب و پسماندش برای مردم چوار است پس باید برای استخدام در این پتروشیمی مردم همین شهر در اولیت باشند. مدام اعلام می کنند افراد متخصص را از نقاط دیگر می آوریم، آیا مستخدم و آبدارچی هم تخصصی لازم دارد که از نقاط دیگر کشور به اینجا منتقل می شوند!؟
کمتر از ۳۰ درصد از نیروهای پتروشیمی چوار بومی هستند
فتح اللهی افزود: تقریبا این پتروشیمی بالغ بر ۲۰۰۰ نفر نیروی کار اعم از رسمی، پیمانی و شرکتی دارد اما کمتر از ۳۰ درصد از این کارگران بومی هستند و متاسفانه همیشه بجای استخدام، اخراج بومی‌ها را در اولویت قرار می دهند. به جز این پتروشیمی یک پالایش گاز و یک فاز دو پالایش گاز هم در منطقه راه اندازی شده است اما متاسفانه آنها هم از نیروی بومی خیلی کم جذب نیرو می کنند و بیشترین نیروهای شان غیربومی هستند.
نایب رئیس شورای شهر چوار با اشاره به اینکه اینجا بیشتر جوانان بیکارند، ادامه داد: متاسفانه شاهد استخدام های سفارشی نمایندگان مجلس و مسئولان هستیم مخصوصا آنهایی که با مسئولان پتروشیمی در ارتباط هستند براحتی افراد خودشان را در این شرکت جذب می‌کنند. آن هم پتروشیمی که چندین سال است حتی فکری برای پساب آن نکرده‌اند و براحتی به منابع آب های زیر زمینی منطقه نفوذ می‌کند و مردم از همین منابع آبی آلوده استفاده می کنند.
افرادی فقیر مجبورند از آب آلوده استفاده کنند
وی افزود: به قدری کیفیت آب پایین است که مردم برای مصارف شرب از آب چشمه های اطراف شهر چوار استفاده می کنند و یا به شهرستان ایوان که تقریبا ده دقیقه با این شهرستان فاصله دارد می روند و آب مورد نیازشان را تامین می کنند. افرادی که وسیله نقلیه ندارند و یا فقیرند مجبورند از همین آب آلوده برای مصارف شرب استفاده کنند که موجب بیماری های گوارشی آنها می شود.
وی گفت: بارها برای مشکل آب اعتراض کرده‌ایم ولی اداره محیط زیست به پشتوانه همین اعتراض های مردمی به نفع خودش به پتروشیمی اعلام می کند که پساب را در زمین رها کرده‌اید و به سفره های زیر زمینی که محل تامین آب شرب مردم است نفوذ کرده و مبلغی را به عنوان جریمه از این شرکت دریافت می کند که با این اقدام مشکلی از ما حل نمی شود. بوی نامطبوع آب به خصوص در زمستان ها که پساب های پتروشیمی را همراه باران رها می کنند بسیار آزار دهنده می‌شود.
پتروشیمی فقط ضرر و زیانش برای مردم چوار است
عضو شورای شهر چوار در بخش دیگری از صحبت های خود با بیان اینکه این شهر به رغم ۴۷ کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق که در مسیر زائران اربعین قرار دارد و به عنوان شهری صنعتی متاسفانه حتی پارکی مناسب که آخر هفته ها خانواده ها بتوانند برای تفریح آنجا بروند ندارد، افزود: پتروشیمی هم که فقط ضرر و زیانش برای مردم این شهرستان است و در قبال مسئولیت های اجتماعی هیچ اقدامی برای رفاه حال این مردم انجام نمی دهد.
وی گفت: حق آلاینگی را به اداره مالیات می پردازند و مسئول هر ارگانی که زورش بیشتر می چربد سهم بیشتری بر می‌دارد. چرا باید بخشی از حق آلایندگی چوار به شهرستان دهلران که حدود ۲۱۰ کیلومتر با پتروشیمی فاصله دارد و هیج آلاینده ای در آسمان این شهر وجود ندارد تعلق بگیرد؟
وی ادامه داد: شهرداری ایلام با همه درآمد، عوارض و ساخت و سازها به عنوان مرکز استان چرا باید در سهم آلایندگی ما چواری ها سهیم باشد؟ البته به ما هم حق آلایندگی می دهند ولی مبلغش بسیار ناچیز است. متاسفانه حق آلایندگی را بر حسب سرانه جمعیت تقسیم کرده‌اند و جمعیت ایلام قطعا به عنوان مرکز استان بیشتر است و حق آلایندگی بیشتری برمی دارد.
نایب رئیس شورای شهر چوار اضافه کرد: در قانون قید شده است که صنایع نسبت به جوامع پیرامون خود مسئولیت های اجتماعی دارند که هر ساله باید مبالغی تعیین شود و برای آن جوامع هزینه کنند. ولی متاسفانه مسئولیت اجتماعی پتروشیمی چوار در حد تهیه چند کیف، دفتر و خودکار در ابتدای هر سال تحصیلی آنهم برای دانش آموزان روستاها تعریف شده
است.
فتح اللهی ادامه داد: بارها از مدیران شرکت پتروشیمی چوار درخواست کرده ایم تعدادی وسیله بازی برای کودکان تهیه کنند اما اهمیتی ندادند. هر چه جلسه با مدیران گذشته و کنونی گذاشته ایم همه بدون نتیجه و خروجی بوده اند. بارها برای زمینی که کنار پتروشیمی و به عنوان یک میدان هست درخواست دادیم به فضای سبز و شهر بازی و به نام خودشان برای رفاه حال مردم شهرستان احداث کنند. ولی این کار را نکردند و متاسفانه همان میدان هم پر از نخاله های ساختمانی و زباله شده است./ ایلنا