«آرمان امروز» به بهانه ۲۵ نوامبر، «روز جهانی رفع خشونت علیه زنان» بررسی می‌کند؛
آرمان امروز – مینو مرتاضی : ۲۵ نوامبر هر سال (چهارم آذر) به عنوان روز جهانی رفع خشونت علیه زنان نامگذاری شده است. چهارصد سال پیش دوران مدرن با نقد کنش‌های آبا اجدادی و سنت مدیریت قبیله، خانواده و اجتماع با تاکید بر توانایی ومسئولیت انسان برای ساخت، تغییر و مدیریت جهان آغاز شد. در دوران نو جهان بر اساس باور آزادی و اختیار انسانی در ساخت جهان و شکل‌دهی روابط اجتماعی جایگزین باور قضا و قدری و قسمت‌های از پیش تعین شده آبا اجدادی گردید. در این دوران احترام به انسان که در اصل احترام به اراده و اندیشه انسانی است مورد توجه قرار گرفت و اهمیت ویژه پیدا کرد. البته مسئله احترام به انسان به لحاظ ارزشی به‌طور پیوسته در تاریخ و مذهب و اخلاق پیگیری می‌شد، اما تفاوت احترامات سنتی با احترامات انسانی نوین در برسمیت شناختن نقش انسان در تغییر جهان و تغییر خود است. پیشفرضی که جهان نو بر آن تکیه دارد این است که جهان انسانی نظمی ثابت و مسدود و محدود نیست. واقعیت‌های طبیعی و انسانی و اجتماعی؛ واقعیات مسدود کننده و محدود کننده انسان نیستند بلکه این واقعیات به منزله مسایلی پیش راه انسان‌اند که انسان قادر به حل و گذار از آنها و ساخت واقعیات جدید و مسایل نوتر هست. از این رو نقش وجودی انسان مانند وجود و ساختار فیزیکی او دایما تغییر می‌کند. انسان نوین فردی است که روی دنیای خود تاثیر می‌گذارد و آن را تغییر می‌دهد و خود نیز در فرایند تاثیر‌گذاری و تاثیر پذیری تغییر می‌کند و از این طریق امکانات گسترده تری برای زندگی فردی و زیست جمعی انسانی در جهان فراهم می‌سازد. چنین انسان تاثیر گذاری قابل احترام است، اما احترام چیست؟ چگونه می‌توان احترام انسانی را پاس داشت؟ احترام از واژه‌های غیرمصرح قرآنی است که از ریشه حرم و حرمت گرفته شده است. حرمت شخص به معنای چیزی است که شخص از آن حمایت و دفاع می‌کند. کلمه احترام در لغت نامه دهخدا نیز به معنای حرمت داشتن، بزرگ داشتن و بزرگداشت آمده است. در قرآن، خداوند انسان بزرگ می‌شمارد و را محترم می‌دارد. تا بدان حد که انسان را جانشین خود روی زمین می‌خواند. در قرآن نه تنها انسان که برخی مکان‌ها و بعضی مراسم و حتی بعضی زمان‌ها و ایام از احترام برخوردارند. زیرا این ایام و مکان‌ها و مراسم قدرت تاثیر گذاری و تغییر در انسان و ساخت واقعیت‌های جدید دارند. محروم کردن و تحریم و بی‌حرمتی و عدم توجه از مصادیق بی‌احترامی هستند و بی احترامی مصداق بارز خشونت است. احترام انسان‌ها به یکدیگر ماورای جنسیت و طبقه و مذهب و زبان و هویت نقطه مشترک بین دنیای سنت و نظام ارزشی سنتی و دنیای جدید و مدرن است . احترام به انسان اصلی‌ترین وظیفه انسان است، اما این وظیفه اساسی در طول تاریخ قدیم و جدید توسط زر و زور و تزویرپیوسته مورد انکارقرار گرفته و نادیده انگاشته شده است. احترام به انسان یعنی رعایت این اصل اساسی آنچه به خود نمی‌پسندی بر دیگری هم نپسند. بی احترامی به انسان طی تاریخ و در عصر حاضر از طریق نابرابری و بی عدالتی و ستم و استثمار و تبعیض های جنسیتی یکسره اعمال شده است. پافشاری و مقاومت انسان‌ها و ابراز علاقه زنان و مردان محروم از آزادی و برابری و عدالت بیانگر نیاز وجودی انسان‌ها به احترام است. هر نوع تبعیض یعنی بی احترامی و محروم ساختن انسان ازحقوقی که هستی اجتماعی او را می‌سازد و شکل می‌دهد. بی‌احترامی به انسان که از طریق تبعیض ها اعمال می‌شود خشونت آشکار به نوع انسان و جهان و طبیعت است. زیرا امکان برخورد بی‌واسطه با واقعیات تاثیر گذار و حل مساله و تغییرجهان را ازسایر انسان ها می‌ستاند. در واقع تبعیض سخت ترین خشونت است، زیرا انسانیت انسان‌ها را از آنها می‌گیرد. از سخت ترین انواع تبعیض‌ها تبعیض جنسیتی است و سخت‌ترین خشونت این است که برغم باور به توانمندی زنان با انواع وسایل و حیله‌ها آنان را به حاشیه برانند. سخت‌ترین خشونت تبعض جنسیتی است زیرا سبب مسخ شدن بخش زایا و افرینش‌گر جامعه در قبال قدرت مردسالار می‌شود. اصلی‌ترین قربانیان خشونت ها و آسیب‌های خانگی و اجتماعی زنان کارتن خواب، زنان متکدی، زنان بزه‌دیده و بزه کارهستند .
هیچگاه بانوی کارتن خواب و بانوی متکدی و بانوی معتاد و دستفروش دیده نمی شود. از این‌روست که سال‌ها زنان فریاد منع خشونت سر می‌دهند و خواستار لغو کلیه اشکال تبیعض جنسیتی در جامعه هستند. زیرا تبعیض جنسیتی سخت‌ترین خشونت و جدی ترین بی احترامی نسبت به انسانیت زنان است. تبعیض و خشونت علیه زنان و بی‌عدالتی های اجتماعی چنان ضرباتی به روان و افکار زنان می‌زند که بسیاری از آنان باور کرده‌اند مورد احترام نیستند و نبایدانتظار برخورداری از احترامی هم ارز مردان داشته باشند. زنان حق دارند از عدالت و برابری که چارچوب های مفهومی احترام به انسان رامی‌سازند برخوردار شوند. از این روست که می گوییم زتعارف کم کنید و بر مبلغ بی‌ا‌فزایید.
source