تحریریه پارسینه- مجید سلطانی: وقتی متوجه شوید که کودکتان مهارت‌های پیش از راه رفتن مانند بلند شدن برای ایستادن، حرکت کنار وسایل (Cruising)، چمباتمه زدن با حمایت و ایستادن بدون کمک را تمرین می‌کند، می‌دانید که او آماده برداشتن اولین قدم‌هایش می‌شود. این حرکات به کودک کمک می‌کنند تا قدرت بدنی خود را افزایش دهد و تعادل و حرکت را تجربه کند.

اگر این نشانه‌ها را در کودکتان مشاهده می‌کنید، احتمالاً او به زودی آماده راه رفتن خواهد شد:

بلند شدن برای ایستادن (۷ تا ۱۰ ماهگی)

بلند شدن برای ایستادن یکی از اولین مراحل یادگیری راه رفتن است. نوزادان معمولاً این کار را در حدود ۷ تا ۱۰ ماهگی انجام می‌دهند و برای بلند شدن به وسایلی مانند مبلمان یا دستان و پاهای والدین تکیه می‌کنند. این مهارت معمولاً پس از یادگیری نشستن بدون کمک یا چهار دست و پا رفتن ظاهر می‌شود. نوزادان اغلب یاد می‌گیرند که چگونه نرده تخت یا وسایل دیگر را بگیرند و از دست‌هایشان برای حمایت از وزن بدن خود استفاده کنند.

حرکت کنار وسایل (Cruising) ۹ تا ۱۳ ماهگی

وقتی کودک شما در بلند شدن راحت باشد و کمی درباره تعادل روی پاهایش یاد بگیرد، شروع به حرکت کناری در حالی که به مبلمان تکیه داده است، می‌کند. این حرکت که به “Cruising” معروف است، معمولاً در حدود ۹ تا ۱۳ ماهگی رخ می‌دهد.

می‌توانید ببینید که چگونه این حرکت کودک را برای راه رفتن آماده می‌کند: وسایل منزل به او کمک می‌کنند تعادل خود را حفظ کند، در حالی که پاهایش را برای برداشتن چند قدم لرزان استفاده می‌کند.

برای تشویق کودکی که به تازگی شروع به حرکت کنار وسایل (Cruising) کرده است، ممکن است نیاز باشد کمی مبلمان را جابه‌جا کنید. برای اینکه کودک بتواند با خیال راحت تمرین کند، می‌توانید مبل، میز قهوه‌خوری، پاف، یا چند صندلی محکم را نزدیک‌تر به هم قرار دهید. گوشه‌های تیز را بپوشانید و مراقب جاهایی باشید که ممکن است کودک از آن‌ها بیفتد.

زمانی که کودک شما شروع به حرکت کنار وسایل می‌کند، ممکن است متوجه شوید که او کنار سطوح عمودی، مانند دیوار یا پشت مبل، نیز حرکت می‌کند. این کار سطح دشواری را افزایش می‌دهد، زیرا کودک حمایت کمتری برای حرکت دارد و مجبور است تعادل خود را بهتر حفظ کند.

ایستادن بدون کمک (۱۰ تا ۱۶ ماهگی)

با تجربه بیشتر کودک در حرکت کنار وسایل (Cruising)، او در نهایت تلاش می‌کند از وسیله‌ای که به آن تکیه داده است فاصله بگیرد. اولین لحظات ایستادن بدون کمک ممکن است به‌طور غیرعمدی اتفاق بیفتد، مثلاً وقتی کودک در حال جابه‌جا کردن یک شیء از دستی به دست دیگر است.

نوزادان معمولاً بین ۱۰ تا ۱۶ ماهگی یاد می‌گیرند که بدون حمایت بایستند حداقل برای لحظه‌ای کوتاه. وقتی که کودک شما برای مدت زمان طولانی‌تری بدون کمک ایستاده باشد، متوجه خواهید شد که اولین قدم‌ها به زودی در راه هستند. به طور کلی، کودکان نوپا حدود ۲ تا ۲.۵ ماه بعد از یادگیری ایستادن شروع به راه رفتن می‌کنند.

اکنون وقت راه رفتن است

برای کمک به یادگیری راه رفتن کودک، بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که او را تشویق کنید تا با انواع مختلف حرکات راه رفتن را آزمایش کند.

لمس زمین: اجازه دهید کودک بدون کفش روی زمین بازی کند. این کار به او کمک می‌کند تا از طریق پاهایش بازخورد حسی کامل دریافت کند و همچنین به رشد سالم پاها کمک می‌کند.

مبل ها را دوباره بچینید: مبلمان دو عدد، مانند یک مبل و یک میز کوتاه، را به صورت موازی و با فاصله کافی از یکدیگر قرار دهید تا کودک بتواند در حین گرفتن دو وسیله، حرکت کند. در انتهای مخالف این مسیر از کودک بنشینید یا زانو بزنید و او را دعوت کنید تا یک وسیله بازی یا شیء جالب را بردارد. به تدریج فاصله بین مبلمان را افزایش دهید، به طوری که کودک ممکن است برای رسیدن به یکی از وسایل، نیاز داشته باشد که یکی از نقاط حمایت را رها کند. در صورت لزوم، مراقب کودک باشید یا با گرفتن تنه‌اش به او کمک کنید.

تشویق با اسباب‌بازی‌ها: اگر کودک شما می‌تواند بدون حمایت بایستد، اسباب‌بازی‌ای مانند کلیدهای استیل ضدزنگ را در دسترس او قرار دهید. زمانی که کودک آن را می‌گیرد، اسباب‌بازی را نگه دارید و سپس کمی آن را جابه‌جا کنید تا ببینید آیا کودک قدمی به سمت آن برمی‌دارد یا نه. از فاصله‌ای کمی دورتر دوباره امتحان کنید تا ببینید آیا کودک قادر است یک قدم مستقل بردارد.

تشویق به چمباتمه زدن: زمانی که کودک شما در حال ایستادن کنار دیوار یا مبلمان است، اسباب‌بازی محبوبش را پایین روی زمین نگه دارید تا مجبور شود برای برداشتن آن چمباتمه بزند. تمرین چمباتمه زدن به طور مکرر عضلات هسته‌ای و پاهای کودک را تقویت می‌کند

ایجاد فاصله: اگر کودک شما هنگام تمرین راه رفتن از رها کردن انگشت شما خودداری می‌کند، سعی کنید اسباب‌بازی‌ای مانند یک عروسک یا حیوان نرم را بین خودتان نگه دارید. اعتماد به نفسی که از پیوستگی به شما به دست می‌آورد، به او کمک می‌کند تا با نقطه ارتباطی کمتر پایدار به تمرین تعادل بپردازد.

چالش دادن به تعادل: زمانی که کودک شما می‌تواند در کنار مبل بایستد، او را برگردانید به طوری که پشتش به مبل باشد. در این موقعیت به کودک کتابی بخوانید و آن را کمی خارج از دسترس او نگه دارید. او را تشویق کنید تا صفحات کتاب را ورق بزند. هر بار که دستش را برای ورق زدن دراز کند، به مدت کوتاهی بدنش از سطح حمایت‌کننده جدا می‌شود تا بدون کمک بایستد.

از “راه بردن” کودک خود خودداری کنید: زمانی که کودک شما به راحتی اولین قدم‌هایش را برمی‌دارد، سعی کنید دستش را در ارتفاع شانه یا کنار بدنش نگه دارید. اگر هنگام یادگیری راه رفتن دستانش را بالای سرش بگیرید، کودک به جای استفاده از عضلات هسته‌ای خود، به دستان شما برای حمایت تکیه خواهد کرد.

انتظار افتادن‌ها را داشته باشید: تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان ۱۲ تا ۱۹ ماهه به طور متوسط ۱۷ بار در ساعت می‌افتند. افتادن بخشی بزرگ از یادگیری راه رفتن است زمانی که این اتفاق می‌افتد، سعی کنید واکنش منفی نشان ندهید. به جای آن، می‌توانید چیزی توصیفی بگویید: “اوه، افتادی” یا حتی “افتادی پایین.”

وقتی کودک شما شروع به راه رفتن می‌کند، شاهد حرکت‌های افقی زیادی خواهید بود کودک ممکن است دستانش را به صورت “حفاظتی بالا” مانند یک دروازه‌بان نگه دارد. با گذشت ماه‌ها تمرین، حرکت‌های او به گام‌های مطمئن تبدیل می‌شود، پاهایش به هم نزدیک‌تر می‌شود، قدم‌های بزرگتری به جلو می‌برد و دستانش را به کنار بدنش می‌آورد.

حمایت از مهارت‌های اجتماعی-عاطفی کودک در حین یادگیری راه رفتن

یادگیری راه رفتن برای برخی از کودکان یک تجربه عاطفی است. این مهارت جدید با خود استقلال بیشتری به همراه می‌آورد که برای برخی از کودکان نوپا می‌تواند دلهره‌آور باشد.

ممکن است متوجه شوید که کودک تازه‌راه‌رفته‌تان بیشتر از قبل به شما چسبیده است یا در حین تمرین راه رفتن به شما نگاه می‌کند تا از شما اطمینان خاطر بگیرد. یادگیری راه رفتن برای کودک شما از نظر جسمی و عاطفی یک اتفاق بزرگ است. حتی زمانی که آن‌ها شروع به کاوش به روش‌های جدید می‌کنند، هنوز به شما به عنوان پایگاه امنی برای حمایت و آرامش وابسته هستند. به آن‌ها محبت بیشتری نشان دهید، در آغوش بگیرید و تشویق کنید.