همشهری آنلاین: مریم اردبیلی، مدیرکل امور زنان و خانواده شهرداری تهران: با کنار هم گذاشتن این احساسات، به این نتیجه می‌رسم که شاید شهر کمی از زنانگی و مادرانگی کم دارد. اگر شهر را به مثابه یک خانه در نظر بگیریم، همه ما یک خانواده هستیم که در آن زندگی می‌کنیم. به‌نظر می‌رسد زیرساخت‌ها و امکانات لازم برای این زندگی فراهم است؛ از نظر فیزیکی، بودجه‌هایی که رد و بدل می‌شود، پروژه‌هایی که طراحی می‌شود و سخت‌افزاری که در حال پیشرفت است؛ البته این مسائل نیز چالش‌هایی دارند، اما به‌نظرم افزودن نگاهی زنانه و روح مادرانه به شهر می‌تواند مزیت‌های خوبی را به آن اضافه کند.

مدیریت شهری با نگاه زنانه

شهرهایی که هر روز بزرگ‌تر می‌شوند و انسان‌ها از هم فاصله می‌گیرند، کمتر حس خانه و خانواده را منتقل می‌کنند؛ به همین دلیل فکر می‌کنم مدیریت شهری می‌تواند افزوده‌ای به نام «نگاه زنانه» پیدا کند. ما به‌عنوان مدیران شهری، بسیاری از کارهایی که انجام می‌دهیم، تحت‌تأثیر مدیران مرد است و قاعدتا بسیاری از فرایندها و روش‌های مدیریتی ما نیز شبیه به آنهاست. اگر زنانگی و مزیت‌های زنانه ما در عین زندگی در فضای مردانه مدیریت شهری باقی بماند، به‌نظر می‌رسد که این ویژگی‌ها افزوده‌هایی را به ما اضافه می‌کند.
گاهی درک احساسات، عواطف و نیازهای شهروندان از منظر ما ممکن است عمیق‌تر و متفاوت‌تر باشد؛ همانطور که در طول تاریخ زنان در خانواده‌ها و قبایل به این نیازها توجه کرده‌اند. تلاش برای ایجاد ارتباط عمیق و همدلانه، اهمیت دادن به احساسات، ترس‌ها، دغدغه‌ها و نگرانی‌های افراد، جزو ویژگی‌های مدیریتی زنانه است که می‌تواند محیط کار را با انگیزه‌تر، الهام‌بخش‌تر و جذاب‌تر کند. این امر باعث می‌شود هیچ‌کس احساس نکند که نادیده گرفته شده است و همه احساس کنند که گوشه‌ای از کارشان دیده می‌شود.

زن، متضاد مرد نیست

گاهی اوقات ممکن است ما مزیت‌های زنانه‌مان و روح تعاملی خود را فقط در خانه استفاده کنیم و آن را به محیط کار نیاوریم، اما نمی‌توان زنانگی را از خانم‌ها جدا کرد. به‌نظر می‌رسد که در جهان آینده، هرچه از فضاهای سخت‌افزاری به سمت فضاهای نرم‌افزاری حرکت کنیم، هرچه از تخصص‌گرایی به سمت میان‌رشتگی برویم و هرچه از نظامات مدیریتی بالا به پایین به سمت نظامات تعاملی و شبکه‌ای پیش برویم، مدیریت‌ها رنگ زنانه‌تری به‌خود خواهند گرفت و زنان مزیت‌های بیشتری در این فضاها احساس خواهند کرد.
اینها همه مشروط به این است که ما خود را بخشی مؤثر، مکمل و ارزشمند در نظام آفرینش ببینیم و در مقام عبودیت الهی، نه به‌دنبال رقابت‌های بین زنان و مردان در محیط کار باشیم و نه درصدد اثبات خود، بلکه باید به‌دنبال ایجاد هم‌افزایی بین زنانگی، مردانگی و انسانیت در محیط کار باشیم؛ همانطور که حضرت آقا می‌فرمایند: زن، متضاد مرد نیست و نباید چیزی از مردان کم کند یا بر آنها بیفزاید، بلکه هرچه مزیت‌های انسانی زنانه بهتر استفاده شود، مزیت‌های مردانه نیز بهتر دیده خواهد شد؛ البته اوج این تعامل در خانواده است.
این نوع نگاه می‌تواند نسیمی تازه، ریشه‌ای محکم و نگاهی پارادایمی جدید را به محیط مدیریتی بیاورد که به‌نظر من یک مزیت است. این تفاوت نگاه‌های مکمل می‌تواند مدیریت شهری را جامع‌تر، کامل‌تر و فراگیرتر کند و باعث شود هیچ‌کس از دایره توجه عقب نماند. به‌نظرم مدیریت شهری متعادل باید میزان مناسبی از زنانگی و مردانگی و نگاه‌های هر دو جنس در کنار تخصص‌های لازم که تفاوتی بین دو جنس ندارد، درون خود داشته باشد تا بتواند مؤثرتر، انسانی‌تر، متعالی‌تر، ایرانی‌تر و اسلامی‌تر عمل کند.