آرمان امروز : قصه پرغصه ناترازی انرژی در ایران با وجود منابع عظیم نفت و گاز ماجرای تازه‌ای نیست، مدت‌هاست از مردم عادی گرفته تا صاحبان کسب‌وکار و صنایع تولیدی با مشکل قطع برق، گاز و سایر حامل‌های انرژی دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ آن طور که شواهد نشان می‌دهد زمستان امسال نسبت به سال‌های گذشته دشوارتر خواهد بود. این ادعا را می‌توان از سخنان مقامات دولتی درباره بحران ناترازی‌ها دریافت.
بحران ناترازی برق و قطع برق در صنایع، یک چالش جدی است که می‌تواند پیامد‌های اقتصادی و اجتماعی قابل‌توجهی به همراه داشته باشد. ناترازی برق به معنای عدم هماهنگی بین تولید و مصرف انرژی الکتریکی است که ممکن است به دلایل مختلفی از جمله افزایش مصرف، کاهش تولید، مشکلات زیرساختی و مدیریت ناکارآمد اتفاق بیفتند.
در این زمینه، علی‌اصغر آهنی‌ها، نماینده کارفرمایان در شورای‌عالی، به‌تازگی اعلام کرده است که ۵۰ درصد از ظرفیت شهرک‌های صنعتی به دلیل قطع برق متوقف شده است. در همین رابطه؛ علیرضا کلاهی صمدی، رئیس کمیسیون صنعت اتاق ایران، در گفت‌وگویی اختصاصی با خبرآنلاین بیان کرد: «در برخی از شرکت‌های صنعتی، قطعی برق تا ۵۰ درصد مشاهده می‌شود، اما این وضعیت در سراسر کشور یکسان نیست.»
او درباره میزان اسیب مالی قطع انرژی به صنایع گفت: ما اعدادی داریم که در گزارشمان ارائه شده است؛ البته این اعداد مانند سایر آمار‌های کشور نیاز به بازنگری دارند و دقت بالایی ندارند. مثلاً در مورد اینکه آیا تغییر ساعت تابستان به نفع ماست یا خیر و هزینه‌های مربوط به این تغییر یا عدم آن، هیچ‌گاه به یک جمع‌بندی قطعی نرسیده‌ایم. همچنین، در مورد هزینه‌های تعطیلی ساختار اقتصادی شفافی نداریم، بنابراین برآورد هزینه‌ها نیز دقیق نیست. اجازه دهید در رابطه با اعداد دقیق‌تر، روز سه‌شنبه این هفته جلسه‌ای دیگر داریم تا گزارشمان را دوباره مرور کنیم و به عدد دقیق‌تری برسیم. اما به‌طورکلی، برآورد محافظه‌کارانه ما حدود ۲۵۰ همت است و می‌توانیم تا ۵ همت نیز در نظر بگیریم، یعنی واقعاً در یک دامنه گسترده‌ای قرار داریم و عدد دقیقی در دسترس نیست.
او افزود:آقای پزشکیان واقعاً یک خرابه تحویل گرفت. ابتدا باید گفت که پنجره سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی حتی یک دوره سه‌ساله هم نیست که بتوان تمام مشکلات را به دولت سیزدهم نسبت داد. دولت قبلی به‌نوعی در مدیریت مشکلات کوتاهی کرد و به‌جای حل ریشه‌ای مسائل، آنها را نادیده گرفت و به‌نوعی زیر فرش جارو کرد. نتیجه این رویکرد مانند فردی است که به‌جای درمان درد مفصلش، فقط مسکن مصرف می‌کند تا بتواند راه برود و در نهایت، مفصلش دچار آسیب می‌شود.
کلاهی ادامه داد: عدم سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های نفت، گاز و برق به دهه ۸۰ برمی‌گردد، زمانی که منابع مالی در دسترس بود، اما به دلایل مختلف این سرمایه‌گذاری‌ها انجام نشد. دولت‌های بعدی نیز یا تمایلی به‌مواجهه با این موضوع نداشتند یا نتوانستند برای آن چاره‌ای بیندیشند. دولت فعلی از جهات مختلف با چالش‌های جدی رو‌به‌رو است؛ از وضعیت زیرساخت‌ها که همه ما آن را حس می‌کنیم، تا توان تأمین مالی در بازار سرمایه، وضعیت بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی. به‌طورکلی، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که نشان دهد دولت فعلی در شرایط مطلوبی سرکار آمده است.