به گزارش پارسینه و به نقل از اسپوتنیک، با توجه به موارد زیر، به سختی می توان خروج ترودو را غافلگیرکننده دانست:

اقتصاد و خدمات اجتماعی

تورم تحت رهبری او طی 4 سال 14.5 درصد افزایش یافت و به دلیل مهاجرت زیاد و ساخت و ساز ناکافی، مسکن برای کانادایی ها غیرقابل پرداخت شد.

بازار کار در حال کاهش است و نرخ رسمی بیکاری به 6.8 درصد رسیده است.

انتظارهای طولانی برای اقدامات پزشکی و کاهش در آموزش و خدمات عمومی به یک هنجار جدید تبدیل شده است.

سرکوب آزادی ها

اقتصاد کانادا و خدمات اجتماعی را کنار بگذاریم، ترودو همچنین با سرکوب شدید آزادی‌های کانادایی‌ها، خود را مورد علاقه هموطنانش قرار نداد:

سیاست‌های او در دوران کووید چیزی جز سخت‌گیرانه نبود

در سال 2022، در اقدامی که دادگاه فدرال کانادا در سال 2024 آن را خلاف قانون اساسی تشخیص داد، از قانون اضطراری برای سرکوب اعتراضات کامیون داران استفاده کرد.

قانون سخنرانی که سال گذشته توسط دولت او پیشنهاد شد و تهدید به زندان برای جرایم فکری می کرد، شبیه چیزی بود که مستقیماً از آثار جورج اورول بیرون آمده بود.

اشتباهات سیاست خارجی ترودو

حمایت متعصبانه او از اسرائیل در بحبوحه بحران غزه، بنا به دلایلی، کانادایی‌هایی را که نمی‌خواستند فلسطینیان بی‌گناه را ببینند سرگرم نمی‌کرد.

حمایت سخاوتمندانه او از رژیم کیف، که برای مالیات دهندگان کانادایی نزدیک به 7.7 میلیارد دلار هزینه داشت، زیرا جوامع بومی کانادا همچنان از آب آشامیدنی پاک محروم هستند، باعث شد ترودو حامیان زیادی را در خارج از مهاجران اوکراینی جذب کند.

تحقیقات فساد

در تمام این مدت، ترودو درگیر یک سری تحقیقات اخلاقی و فساد است که ظاهراً پایان ناپذیر است، از جمله امور خیریه SNC-Lavalin و WE و فساد مالی ادعایی مربوط به بنیاد پیر الیوت ترودو.

در نتیجه:

نظرسنجی اخیر ایپسوس نشان داد که 73 درصد از کانادایی ها خواهان خروج ترودو هستند، از جمله 43 درصد از رای دهندگان لیبرال.

محافظه‌کاران چندین رای عدم اعتماد را راه‌اندازی کرده‌اند که یکی از آنها برای ۷ ژانویه برنامه‌ریزی شده است.