مارهای غول‌پیکری که قطر بدنشان به یک متر و طولشان به بیش از ۱۵ متر می‌رسید، با ابعادی شبیه به یک اتوبوس، از بزرگترین شکارچیان جهان پس از دوران دایناسورها محسوب می‌شدند. بقایای این گونه از مارها در سال ۲۰۰۹ در جریان تحقیقاتی در یک معدن زغال‌سنگ در کلمبیا کشف شد. در ابتدا، دانشمندان به دلیل ابعاد غیرقابل باور استخوان‌های فسیل شده، باور نمی‌کردند که با فسیل یک مار مواجه هستند.
پهنای بدن این مار به ۷۰ سانتیمتر می‌رسید، که با توجه به این اندازه، می‌توان تصور کرد که طعمه‌های این مار چه ابعادی داشته‌اند. دانشمندان معتقدند که ابعاد بسیار بزرگ این مارها به دلیل آب و هوای گرم و مرطوب محیط زندگی‌شان بوده است. از آنجا که موجودات خونسرد مانند خزندگان و مارها در محیط‌های گرم ابعاد بزرگتری پیدا می‌کنند، می‌توان حدس زد که محل زندگی این گونه از مارها نسبت به امروز گرم‌تر بوده است.
زمان دقیق انقراض این شکارچیان ترسناک هنوز به طور دقیق مشخص نیست، اما بر اساس حدس‌های دانشمندان، این رویداد بین ۵۷ تا ۶۰ میلیون سال پیش رخ داده است. البته نوادگان این مارها، مانند مارهای بوآ و آناکوندا، هنوز وجود دارند، اما خوشبختانه به اندازه اجداد هولناک خود بزرگ نمی‌شوند.