تجارت تأثیر قابل توجهی بر سلامت و رفاه عمومی جوامع دارد و ارتباط مستقیمی با امید به زندگی افراد دارد. بر اساس دادههای شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد (UN HDI)، امید به زندگی در بدو تولد در ۲۹ اقتصاد بزرگ جهان مورد بررسی قرار گرفته است. این اطلاعات با همکاری بنیاد هینریچ (Hinrich)، سازمانی پیشرو در زمینه تجارت جهانی پایدار، و مرکز رقابت جهانی IMD جمعآوری شده است. برای محاسبه شاخص طول عمر STI، دادههای مربوط به امید به زندگی از شاخص توسعه انسانی سازمان ملل به یک مقیاس عددی تبدیل شده و امتیازاتی بین صفر تا ۱۰۰ به هر اقتصاد اختصاص داده شده است.
در این سیستم، امید به زندگی بالا در بدو تولد به نمره بالاتر و مطلوب در شاخص طول عمر STI منجر میشود، در حالی که امید به زندگی پایین نمره کمتری را به همراه دارد. بر این اساس، امید به زندگی در اقتصادهای بزرگ جهان به شرح زیر است:
– ژاپن: ۸۴.۸ سال
– هنگکنگ: ۸۴.۳ سال
– سنگاپور: ۸۴.۱ سال
– کره جنوبی: ۸۴ سال
– استرالیا: ۸۳.۶ سال
– نیوزلند: ۸۳ سال
– کانادا: ۸۲.۹ سال
– بریتانیا: ۸۲.۲ سال
– تایلند: ۷۹.۷ سال
– شیلی: ۷۹.۵ سال
– چین: ۷۸.۶ سال
– آمریکا: ۷۸.۲ سال
– اکوادور: ۷۷.۹ سال
– سریلانکا: ۷۶.۶ سال
– مالزی: ۷۶.۳ سال
– مکزیک: ۷۴.۸ سال
– ویتنام: ۷۴.۶ سال
– برونئی: ۷۴.۶ سال
– بنگلادش: ۷۳.۷ سال
– پرو: ۷۳.۴ سال
– فیلیپین: ۷۲.۲ سال
– روسیه: ۷۰.۱ سال
– کامبوج: ۶۹.۹ سال
– لائوس: ۶۹ سال
– اندونزی: ۶۸.۳ سال
– هند: ۶۷.۷ سال
– میانمار: ۶۷.۳ سال
– پاکستان: ۶۶.۴ سال
– پاپوآ گینه نو: ۶۶ سال
قدرت تجاری یک کشور نقش مهمی در دسترسی به منابع حیاتی مانند تجهیزات پزشکی، خدمات بهداشتی و مواد غذایی مغذی دارد. همچنین، سیاستهای تجاری میتوانند بر دسترسی به زیرساختهای آموزشی و ایجاد فرصتهای شغلی تأثیر بگذارند. این عوامل به طور مستقیم بر سلامت عمومی و افزایش طول عمر افراد تأثیر میگذارند.
به عنوان مثال، ژاپن با داشتن سیستم مراقبتهای بهداشتی پیشرفته، نرخ پایین چاقی، سطح پایین جرم و جنایت و سبک زندگی فعال، به امید به زندگی بالای خود دست یافته است. این شاخص ارتباط نزدیکی با تولید ناخالص داخلی سرانه دارد؛ کشورهایی با تولید ناخالص داخلی بالاتر، معمولاً امید به زندگی بیشتری دارند.
در این میان، ایالات متحده آمریکا به عنوان یکی از معدود کشورهای توسعهیافته بدون پوشش همگانی سلامت، وضعیت متفاوتی دارد. این کشور با داشتن دومین سرانه تولید ناخالص داخلی جهان، در رتبه ۱۲ امید به زندگی قرار دارد که نشاندهنده عدم تطابق کامل بین ثروت و سلامت عمومی است.