هواداران استقلال در فصل جاری انتظار دارند که مالکان این باشگاه برای سومین بار سرمربی جدیدی را معرفی کنند. از سوی دیگر، با توجه به هزینه‌های سنگینی که برای استخدام مربیانی مانند نکونام و موسیمانی صرف شده و همچنین تعهدات مالی آینده به این مربیان، عمق بحران مالی ناشی از تغییرات مکرر سرمربیان در این باشگاه آشکار می‌شود. این سوال مطرح است که آیا هلدینگ خلیج‌فارس با توجه به هزینه‌های بالای فصل حاضر، حاضر به استخدام گزینه سوم خواهد بود یا خیر. حتی اگر هلدینگ از نظر مالی در وضعیت مطلوبی قرار داشته باشد، سازوکار فعلی فوتبال ایران به گونه‌ای است که امکان سودآوری از این هزینه‌ها وجود ندارد و نقش هلدینگ در فوتبال بیشتر به عنوان یک اقدام دستوری از سوی مقامات بالادستی تلقی می‌شود.
در چنین شرایطی، طبیعی است که هلدینگ خلیج‌فارس در انتخاب سومین سرمربی، که احتمالاً هواداران انتظار دارند خارجی باشد، با احتیاط عمل کند. زیرا مشخص نیست که سرمربی بعدی استقلال، هرچند نامی و بزرگ، بتواند با این تیم به نتایج مطلوبی دست یابد. ممکن است در هفته‌های باقی‌مانده از لیگ برتر، نتایج به گونه‌ای پیش برود که باز هم شعارهایی علیه سرمربی جدید سر داده شود. بنابراین، مالکان باشگاه ممکن است در انتخاب سرمربی جدید با دقت بیشتری عمل کنند و حتی ممکن است در نهایت به انتخاب یک مربی ایرانی با هزینه کمتر روی آورند.
با توجه به شعارهایی که علیه بختیاری‌زاده سر داده شد، احتمال ماندن او در استقلال به شدت کاهش یافته است. اگر مالکان هلدینگ به دنبال صرفه‌جویی مالی باشند و بخواهند سرمربی داخلی انتخاب کنند، باید به سراغ گزینه‌هایی بروند که در حال حاضر تیم دارند. اما مشخص نیست که هواداران استقلال چنین تصمیمی را بپذیرند. فضای پرتنش ناشی از انتظار برای انتخاب یک سرمربی خارجی بزرگ ممکن است مالکان را مجبور کند که بار دیگر به سراغ استخدام سرمربی جدید بروند. با این حال، انتخاب سرمربی جدید برای هلدینگ می‌تواند اقدامی پرریسک باشد، زیرا بازیکنان فعلی ظرفیت محدودی دارند و ممکن است حتی بهترین مربیان دنیا را نیز با عملکرد ضعیف خود به چالش بکشند.
بدون شک استقلال در فصل جاری هزینه‌های زیادی را برای انتخاب سرمربی جدید متحمل شده است و ادامه این روند ممکن است این باشگاه را به رکورددار هزینه برای استخدام سرمربی در طول یک فصل تبدیل کند.