نکته‌ای که واقعاً دردناک است اما حقیقت دارد؛ خوشحالی هواداران از شکست رقبا در مسابقات بین‌المللی باشگاهی، اصلاً چیز عجیب یا بدی نیست. این موضوع در همه جای دنیا وجود دارد؛ برای مثال در اسپانیا، طرفداران رئال مادرید از باخت بارسلونا در رقابت‌های اروپایی خوشحال می‌شوند و نمونه‌های دیگری نیز وجود دارد. می‌توانیم درک کنیم که شکست تیمی مانند پرسپولیس از الهلال ممکن است باعث خوشحالی هواداران استقلال و دیگران شود، اما نکته ناراحت‌کننده این است که در سال‌های اخیر، شادی‌های بین‌المللی ما به همین حد محدود شده است. دیگر به دلیل دستاوردهای خاص تیم خودمان خوشحال نمی‌شویم و تنها شادی‌مان این است که تیم رقیب شکست بخورد و ما بخندیم. غافل از اینکه این خنده‌های نوبتی، از زهر هم تلخ‌تر است.
