آرمان امروز- گروه جامعه: آمار کشته‌ها در جاده های کشور، با یک جنگ واقعی و زلزله‌های مخرب ایران برابری می‌کند، انگار یک جنگ و نبرد سهمگین در جاده ها در جریان است و اوج این حملات بیشتر در نوروز رخ می دهد که مردم را به کام می کشاند. آماری دیروز در برخی از خبرگزاری ها از جمله ایسنا منتشر شد که نشان میدهد در کمتر از ۱۰۰۰ روز ۵۴ هزار نفر در سوانح رانندگی جان باخته‌اند!، یعنی روزانه به طور متوسط ۵۴ نفر. طبق گزارش پزشک قانونی، تلفات حوادث رانندگی در سال ۱۴۰۱، حدود ۱۹ هزار و ۴۹۰ نفر و در سال ۱۴۰۲ حدود ۲۰ هزار و ۴۵ نفر بوده است. در ۹ ماهه سال جاری، تعداد نفرات جان باخته بر اثر تصادفات ۱۴ هزار و ۹۴۵ نفر اعلام شده که این آمار ۹ ماهه سال جاری، نزدیکی می‌کند با آمار تلفات حوادث رانندگی یک سال تمام در سال ۱۳۹۵ که ۱۵هزار و ۹۳۲ نفر بر اثر تصادفات کشته شده‌اند. تلفاتی که در جاده‌ها به دلایل مختلف از جمله کیفیت نامطلوب خودروها، فرسودگی و قدیمی بودن آنها، جاده‌ها و دیگر عوامل که به آن در ادامه خواهیم پرداخت، نزدیکی می‌کند با تعداد نفراتی که در حوادث طبیعی زلزله جان خودشان را از دست دادند. در زلزله بم سال ۱۳۸۲ حدود ۳۴ هزار نفر، زلزله رودبار و منجیل در سال ۱۳۶۹، حدود ۳۵ هزار نفر و زلزله طبس در سال ۱۳۵۷ حدود ۲۰ هزار نفر کشته به همراه داشت. البته این آمار، فارغ از این موضوع است که هزاران زن بی سرپرست و هزاران نفر معلول می شوند!. در این سال ۱۳ هزار و ۷۷۰ نفر در محورهای برون شهری، ۴ هزار و ۹۳۰ نفر در مسیرهای درون شهری، یک‌هزار و ۱۲۰ نفر در مسیرهای روستایی و مابقی کشته‌ها نیز در سایر مسیرها جان خود را از دست داده‌اند. در سال ۱۴۰۲، بیشترین آمار تلفات تصادفات به ترتیب در استان های فارس با یک‌هزار و ۶۱۴ مورد فوتی، تهران با یک‌هزار و ۴۴۹ مورد فوتی و سیستان و بلوچستان با یک‌هزار و ۴۳۶ مورد فوتی بود. کمترین آمار تلفات نیز در استان های ایلام با ۱۷۳ مورد فوتی، کهگیلویه و بویراحمد با ۲۲۴ مورد فوتی و اردبیل با ۲۴۳ مورد فوتی ثبت شده است. در ۱۰ سال اخیر، یعنی از سال ۱۳۹۳ تا سال۱۴۰۲، تعداد کشته شدگان تصادف در تعطیلات نوروزی، به ترتیب ۱۰۸۴، ۹۶۸، ۹۶۴، ۸۷۴، ۱۰۳۴، ۹۱۴، ۵۳۴، ۱۰۸۰، ۱۱۴۶ و ۱۲۱۷ نفر بوده است. در مجموع در این ۱۰ سال، ۹ هزار و ۸۱۵ نفر در ایام نوروز بر اثر تصادفات جان خود را از دست داده‌اند.
جوانی جمعیت توسط خودروها زیر گرفته شده
همین چند روز پیش بود که وزیر بهداشت کاهش نرخ سالانه تولد در سال ۱۴۰۳به زیر یک میلیون نفر برای اولین بار در تاریخ خبر داد و محمدرضا ظفرقندی در نشستی با بیان این که یکی از دغدغه‌های اصلی مسئولان کشور، پیشگیری از حوادث ناگوار و غیرقابل جبران است، گفته بود که ما باید با دیدگاهی نو، راهکارهای مؤثرتری برای حفظ سلامت جامعه اتخاذ کنیم. روند کاهش جمعیت جوان کشور، مسئله‌ای جدی و قابل تأمل است. در شرایطی که سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای برای حمایت از جوانی جمعیت و درمان زوج‌های نابارور صورت می‌گیرد، متأسفانه سالانه با از دست دادن هزاران جوان در حوادث مختلف مواجه هستیم. به عنوان نمونه، میزان تولدهای سالانه ما به ۲۰۰۰ مورد می‌رسد، اما همزمان، تنها در یک سال، ۲۰هزار جوان را از دست می‌دهیم. این آمار نشان‌دهنده ضرورت بازنگری در رویکردها و سیاست‌های کلان سلامت و ایمنی جامعه است.
بلایی که تصادفات سر جمعیت می آورد
شهلا کاظمی‌پور، جمعیت‌شناس و استاد دانشگاه به «آرمان امروز» گفته است: « ما هرچقدر تلاش کنیم که آمار باروری در کشور افزایش پیدا کند اما به آن دو عامل منفی یعنی مرگ و میر و مهاجرفرستی توجه نکنیم، در افزایش جمعیت و جلوگیری از کاهش آن موفق نخواهیم بود. مرگ و میر طبیعی با افزایش جمعیت سالمندی ارتباط مستقیم دارد و غیر قابل کنترل است، اما مرگ و میرهای حادث که ناشی از فرسودگی جاده‌ها، غیراستاندارد بودن خودروها، آمار بالای تصادفات جاده‌ای و آلودگی هوا است، قابل کنترل است و هرچقدر تلاش کنیم کاهش جمعیت را جبران کنیم اما مثلا جلوی وقوع تصادفات را نگیریم، سیاست‌های افزایش جمعیت خنثی می‌شود و تمام تلاش‌ها بی‌فایده خواهد بود. دکتر کاظمی‌پور می‌گوید: «درحال‌حاضر سالانه ۳۰ هزار نفر در این کشور فقط در تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند که عدد بزرگی است. مهاجرت هم همین تاثیر را دارد. بنابراین لازم و ضروری است که روی هر ۴ عاملِ وابسته به رشد جمعیت همزمان کار کنیم. نه جدا جدا.»
source