تجربه چند دهه اخیر نشان داده یکی از ثابت‌ترین وعده‌ها و جملات دولتمردان در مواجه با مسئله نظام آموزشی، اولویت‌بخشی به آموزش و پرورش بوده و ناخرسندانه تا سال 1403، این اولویت به دلیل بررسی و رسیدگی‌نکردن اثربخش چالش‌ها، به کلیدواژه‌ای تکراری و غیرقابل هضم تبدیل شده بود. از طرفی با روی کارآمدن دولت چهاردهم مانند دولت‌های پیشین، مجددا و به تکرار همیشه، در میان برنامه‌های اعلامی و آینده‌نگری‌ها اسم آموزش به گوش می‌رسید. اما آنچه موجب شد تا آموزش و پرورش در این دولت بیشتر جلب توجه کند، الحاح و اصراری بود که رئیس دولت از خود نشان می‌دهد و برنامه‌سازی‌هایی است که برای کیفیت‌بخشی در مدارس می‌کند.
source