به گزارش رکنا، مطالعه‌ای پژوهشی که توسط پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده، نشان می‌دهد سنگ‌های گرانیتی سفید رنگ بیشترین میزان اکتیویته و سنگ‌های سبز کمترین میزان را دارا هستند.

سنگ گرانیت از جمله محبوب‌ترین سنگ‌ها برای استفاده در ساخت و ساز به خصوص در بخش‌های بیرونی و نمای ساختمان است. این سنگ که به معنای “خرمنی از دانه‌های درشت رنگی” نامیده می‌شود، به خاطر مقاومت و زیبایی منحصر به فرد خود در بسیاری از پروژه‌های عمرانی از جمله ساختمان‌ها و مترو مورد استقبال قرار گرفته است.

اما سوالی که ذهن برخی افراد را درگیر کرده، میزان تشعشعات رادیواکتیویته و احتمال سرطانزا بودن این سنگ است. آیا گرانیت یک گزینه ایمن برای استفاده در محیط‌های زندگی ما است؟

دیدگاه علمی در مورد سنگ گرانیت

طبق شواهد علمی، گرانیت به طور طبیعی مقادیری از عناصر رادیواکتیوی نظیر اورانیوم، توریم و پتاسیم را در خود دارد که می‌توانند گاز رادون تولید کنند؛ گازی که سمی، بی‌رنگ و بی‌بو است. با این حال، تحقیقات نشان داده‌اند که این تشعشعات در کاربردهای ساختمانی معمولاً آن‌قدر کم هستند که خطری جدی برای سلامتی محسوب نمی‌شوند.

آسیب‌پذیری افراد در برابر این سنگ به عواملی مانند میزان تشعشعات، مدت قرارگیری در معرض آن و شرایط سلامتی فرد بستگی دارد. به همین دلیل، توصیه می‌شود از سنگ‌های گرانیتی در محیط‌هایی که افراد به طور مداوم در معرض آن قرار دارند، استفاده نشود.

کجا از سنگ گرانیت استفاده کنیم؟

برای جلوگیری از نگرانی‌های احتمالی، از سنگ گرانیت در فضاهای داخلی و بسته نظیر بیمارستان‌ها، آزمایشگاه‌ها و محیط‌های مشابه استفاده نشود. این سنگ بیشتر برای نمای بیرونی ساختمان‌ها و فضاهایی که رفت و آمد در آن زیاد است، مانند کف‌پوش‌های عمومی مناسب است. در صورت استفاده در فضاهای داخلی، حتماً اطمینان حاصل شود که سیستم تهویه مناسب وجود دارد.

اندازه‌گیری میزان رادیواکتیویته سنگ نیز یک گام پیشگیرانه خوب است و ابزارهای خاصی برای این منظور در دسترس است.

تفاوت اکتیویته در رنگ‌های مختلف گرانیت

نتایج پژوهشی به سرپرستی دکتر محمد باقر توکلی، استاد دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، نشان داده است که سنگ‌های گرانیتی سفید بیشترین میزان اکتیویته، سنگ‌های قرمز در رتبه دوم و سنگ‌های سبز کمترین میزان را دارا هستند. تیم پژوهشی در این مطالعه، ۱۳ نوع سنگ گرانیتی استفاده شده در ساختمان‌های اصفهان را بررسی کردند و به این نتایج دست یافتند.

در اروپا، فرآیندهای خاصی برای کاهش تشعشعات مضر سنگ‌ها انجام می‌شود و استفاده از انواع مصنوعی که فاقد اثرات زیان‌آور هستند، رایج‌تر است. البته بد نیست بدانید که مواد دیگری مانند خاک رس، آجرهای ساختمانی و حتی گاز طبیعی نیز حاوی گاز رادون هستند، بنابراین گرانیت تنها منبع نگرانی برای گازهای رادیواکتیو نیست.

source

توسط spideh.ir