به گزارش جام جم آنلاین از گرگان انصار گفت: موقوفات امام رضا(ع) در گرگان از نظر سابقه (نه تعداد) بر موقوفات امام حسین(ع) مقدم هستند. قدیمی‌ترین موقوفات امام هشتم مربوط به اواسط سده‌ی دهم هجری است که متن 3 تای آنها در جلد ششم کتاب از آستارا تا استارباد (تألیف منوچهر ستوده) به چاپ رسیده است. البته شاید اسناد دیگری، پیش از این تاریخ‌ها، داشته باشیم که از بین رفته‌اند و یا اینکه هنوز به دست ما نرسیده است.
وی افزود: نخستین وقف در سال 923 هجری از سوی مردی به نام خواجه حسن خان دنگلانی بود. یعنی در دوره‌ی شاه تهماسب یکم یا پادشاه دوم سلسله‌ی صفویان انجام شد. دومین آنها، در سال 940 هجری از سوی سید لطیف شاه حسینی بود. اصل سند وقفنامه در اداره اوقاف و امور خیریه گرگان و تصویر آن در کتابخانه میرداماد گرگان موجود است. با اینکه این شخص، در جاهای دیگر کشور هم موقوفاتی دارد. اما درباره‌ی زندگی‌نامه‌اش اطلاعاتی در دست نیست. سومین آنها در سال 950 هجری بود که از سوی سید جلال الدین محمد فرزند سید لطیف شاه وقف شد.
پژوهشگر تاریخ و فرهنگ گرگان گفت: پس از آنها، بنابر متن کتیبه‌ی سنگی که در تاریخ 1155 هـ .ق، نوشته شده و درگذشته در محله‌ی دباغان بوده، منافع یک رشته قنات در روستای کوزن، برای تعزیه این امام بزرگوار و همچنین امام حسین(ع) وقف شد.
نویسنده کتابشناسی استان گلستان گفت: تعداد موقوفات با گذشت زمان، افزوده شد. در برخی وقفنامه‌ها که در همان کتاب بالا، به چاپ رسیده است تولیت برخی از موقوفات امام رضا (ع) به خانواده‌های صدر واگذار شده بود که آنها همان اجداد خانواده‌های بنی کمالی هستند. حدود هفتاد سال پیش، سید ابراهیم نبوی حائری متولی آنها می‌شود. او از اولاد اُناث این خاندان بود. از آنجا که شخصی از اولاد ذکور که بتواند موقوفات را به خوبی مدیریت کند، نبود، ایشان متولی شد.