در چند روز گذشته مطالب زیادی درباره نصب و فروش ماهواره استارلینک در ایران منتشر شده است. به گزارش تجارت‌نیوز ماهواره‌های استارلینک در ایران با قیمتی حدودا بین هزارو 500 تا دوهزارو 500 دلار به فروش می‌رسند. حتی ویدئوهایی در فضای مجازی منتشر شده که نشان می‌دهد ماهواره‌های استارلینک در تهران نصب شده‌اند. سعید سوزنگر، کارشناس حوزه امنیت و اطلاعات، درباره قیمت و نحوه ورود این ماهواره‌ها گفت: «نصب ماهواره‌های استارلینک در تهران هنوز به فراگیری نرسیده است، اما احتمال رواجش وجود دارد. این ماهواره‌ها که از امارات یا کردستان وارد ایران می‌شوند، قیمتی بین 550 تا 600 دلار دارند. اگرچه در ایران با قیمت‌های بسیار بالاتری، حدودا بین هزارو 500 تا دوهزارو 500 دلار به فروش می‌رسند». او می‌گوید: «فرد دستگاه را بین 550 تا 600 دلار می‌خرد و حدود هزار دلار هم برای تحویل در تهران پرداخت می‌کند. شارژ و آبونمان ماهانه این ماهواره‌ها نیز حدودا 105 یورو است». این کارشناس با اشاره به محدودیت‌هایی که در رابطه با اینترنت ایران وجود دارد، از احتمال فراگیری این ماهواره‌ها خبر داد.

متخصصان پیش‌بینی می‌کنند طی دو سال آینده تلفن‌های همراه نیز امکان ارتباط ماهواره‌ای خواهند داشت و روزبه‌روز رواج آن افزایش می‌یابد. با توجه به این نکته‌ها و شرایط به نظر می‌رسد در مدت‌زمانی نه‌چندان زیاد به‌طور گسترده از این ماهواره‌ها استفاده می‌شود.

همچنین در این مدت یک تصویر از سایتی منتشر شده که تعداد ماهواره استارلینک در ایران را نشان می‌دهد؛ این تصویر جعلی است اما حکایتی از آینده پیش‌رو دارد.

در شبکه‌های اجتماعی تعداد زیادی از افراد به این روند و اشتباه‌بودن نوع رفتار با این پدیده اشاره کرده‌اند. در واقع تجربه ایرانی نشان داده است معمولا در قبال هر پدیده جدیدی همچون ویدئو، ماهواره و… این نوع رفتار شکست خورده و بار دیگر غلط‌بودن سیاست قرنطینه فرهنگی را نشان می‌دهد.

یکی از فعالان رسانه‌ای در شبکه‌های اجتماعی به نکته‌های متعددی درباره این روند اشاره کرده و نوشته است: «از دوره قاجار تاکنون دولت‌ها نتوانسته‌اند جلوی هیچ فناوری ارتباطی را بگیرند که اگر توانسته بودند ما الان نه رادیو داشتیم، نه تلویزیون، نه ماهواره و نه اینترنت.

اصرار بر این سیاست‌ شکست‌خورده، جز تأمین منافع کوتاه‌مدت گروهی، نارضایتی مردم و مهم‌تر از آن تبدیل‌شدن به مصرف‌کننده صرف، عایدی دیگری نداشته و به زیان منافع ملی تمام شده است.

این همه هزینه و تمرکز بر سیاست قرنطینه فرهنگی اگر صرف حمایت عام از تولید محتوا درباره ایران شده بود، امروز در داد‌و‌ستد فرهنگی جهان جایی شایسته‌تر داشتیم.

اگرچه دیر اما تغییر سیاست قرنطینه به سیاست داد‌و‌ستد فرهنگی یکی از ضرورت‌های دولت جدید است. البته مردم منتظر سیاست‌های جدید نمی‌مانند، اما تولید در سطح و با ذائقه مخاطب جهانی برای داد‌و‌ستدهای فرهنگی جهانی، نیازمند تسهیل‌گری و حمایت از سرمایه‌گذاری به جای سیاست قرنطینه فرهنگی است که چند سالی است به اسم تنظیم‌گری در متن‌های سیاستی سر‌و‌کله‌اش پیدا شده است». همچنین یکی دیگر از فعالان اصولگرا نوشته است: «مجتمع‌های مسکونی تهران در حال نصب استارلینک هستند و به‌زودی احتمالا با کاهش قیمت و افزایش تقاضا، کنترل اینترنت هم مانند تلویزیون از دست حاکمیت 

خارج شود».