صنایع فولاد و سیمان از جمله صنایعی هستند که در صورت بروز ناترازی انرژی، مشمول مدیریت مصرف و کاهش یا توقف اجباری تولید می‌شوند. در تابستان امسال، بسیاری از تولیدکنندگان فولاد در حلقه‌های میانی و پایانی زنجیره تولید، از جمله از شمش فولاد تا مقاطع طویل فولادی، با کاهش اجاره بها توجهی در تولید فولاد روبه‌رو بودند.

این موضوع به کاهش عرضه مقاطع طویل فولادی در بورس کالا و رشد بهای مقاطع در بورس کالا و بازار آزاد انجامید. متوسط قیمت فروش هر کیلوگرم میلگرد متوسط در انبار بازار آزاد تهران از ۲۳‌هزار و ۶۰۰ تومان در نیمه مرداد سال گذشته با ثبت رشد ۲۴درصدی به ۲۹‌هزار و ۳۰۰ تومان در نیمه مرداد ماه امسال رسید.

واحدهای سیمانی در سال گذشته مشمول محدودیت برق در بازه زمانی نسبتا کوتاهی شدند؛ این رویه باعث شد تا تولید و عرضه مستمر سیمان در تابستان پارسال ادامه یابد و به این ترتیب در میانه روزهای گرم سال گذشته و اوج تقاضا برای مصالح ساختمانی نیز این محصول در بورس کالا در نرخ پایه معامله شود. اما افزایش ناترازی برق از خرداد امسال باعث شد تا تولید و عرضه سیمان به بازار تحت‌الشعاع قرار گیرد؛ این موضوع متقاضیان سیمان در رینگ صنعتی بورس کالا را به رقابت قیمتی واداشت به نحوی که قیمت ۱۸‌هزار و ۲۶۸ ریالی برای سیمان تیپ ۲ کیسه‌ای در بورس کالا ثبت شد. البته رصد داده‌های بازار آزاد حاکی از آن است که این محصول در بازار آزاد تهران حتی تا ۲ برابر این قیمت نیز به فروش می‌رود.

علی‌اکبر الوندیان دبیر انجمن سیمان رشد بهای سیمان در بازار داخل طی یک سال اخیر را ناشی از اعمال محدودیت انرژی در این صنعت می‌داند. وی می‌گوید: واحدهای سیمانی از خرداد امسال مشمول محدودیت در تامین برق شدند و زمزمه قطع گاز از نیمه پاییز نیز به گوش می‌رسد. در شرایط کنونی ۷۲ کوره سیمان در کشور به دلیل قطع برق، تولید را متوقف کرده‌اند. اگرچه وجود ذخیره مناسب کلینکر و سیمان در انبار تولیدکنندگان باعث شد تا سطح عرضه این محصول طی خرداد، تیر و حتی مرداد ماه قابل قبول و مطابق نیاز بازار باشد؛ اما پیش‌بینی کسری عرضه در هفته‌های پیش‌رو به دلیل استمرار افت اجباری تولید، متقاضیان را به رقابت قیمتی و جهش نرخ سوق داد.

این فعال صنعت سیمان اضافه کرد: جهش قیمت سیمان در شرایط کنونی به سود این صنعت نیست؛ کاهش یا توقف اجباری تولید، هزینه‌های تولید را بالا می‌برد و در شرایطی که بازار از این امر ملتهب می‌شود؛ تولیدکننده نیز از افت اجباری تولید زیان می‌کند. زیان حاصل از محدودیت انرژی به قدری جدی شده، که بسیاری از صنایع کشور از جمله سیمانی‌ها حاضر به خرید انرژی با قیمت رقابتی در بازاری آزاد به شرط تامین مستمر آن هستند. درواقع اگر آزادسازی نرخ انرژی به توسعه این صنعت و تامین پایدار آن بینجامد؛ صنایع از این رشد قیمت نهاده انرژی استقبال می‌کنند.