زنده‌یاد گلپا که از آخرین‌های نسل طلایی موسیقی گل‌هایی شناخته می‌شد و سال‌ها مردم ایران با صدای او خاطره داشتند، عصر شنبه ۱۳ آبان‌ماه بر اثر بیماری از دنیا رفت و فقدان او برای اهالی موسیقی ایرانی و دوستدارانش خبری غم‌انگیز بود.
حسام‌الدین سراج (خواننده موسیقی اصیل ایرانی) درباره ضایعه درگذشت زنده‌یاد «گلپا» به ایسنا گفت: درگذشت استاد اکبر گلپایگانی را به همه عزیزان هنردوست و عاشقان فرهنگ و هنر ایرانی تسلیت عرض می‌کنم. من از زمان نوجوانی از صدای ایشان خاطره دارم. در آن زمان خواننده‌های بزرگی مثل استاد ایرج (حسین خواجه امیری) و استاد گلپایگانی با عنوان گلپا، استاد عبدالوهاب شهیدی، استاد محمودی خوانساری، استاد بنان و استاد شجریان، خوانندگان بزرگ آن دوره بودند که در برنامه‌های گلهای جاویدان، برگ سبز و سایر برنامه‌های آواز و موسیقی ایرانی که تهیه و پخش می‌شد، شرکت داشتند و همیشه برای نوجوان‌ها و جوان‌هایی که به دنبال آواز بودند، الگو بودند.
او ادامه می‌دهد: من از چند نفر از دوستان اهل موسیقی که با استاد نورعلی برومند ارتباط داشتند، شنیده بودم که استاد گلپایگانی عصای دست استاد برومند و دائما همراه ایشان بودند. استاد گلپایگانی در یادگیری ردیف از استاد برومند کوشا بودند به همین جهت بسیاری از علاقه‌مندان آواز اعتقاد داشتند که استاد گلپایگانی از سرآمدان ردیف در روزگار خود بود اما شیوه ایشان دقیقا شیوه منطبق بر «ردیف» یعنی شیوه‌ای که تقلید صرف از ردیف باشد، نبود و به سمت دیگری رفت. استاد گلپایگانی را شاید امروز بیشتر به واسطه ترانه‌های ایشان بشناسند اما او در آواز هم بسیار قوی بود و بعضی از آوازهایی که آن زمان از ایشان شنیده می‌شد، زمزمه مردم کوچه و بازار بود.
سراج در همین راستا آواز «مست مستم ساقیا دستم بگیر» را به عنوان نمونه آشکار ذکر می‌کند و می‌گوید: به هر حال ملاحت صدای گلپا و قدرت آوازی ایشان و سلیقه خاص ایشان در انتخاب شعر و ترانه‌ها مجموع هویت گلپایگانی یا پدیده آواز معاصر به عنوان اکبر گلپایگانی یا گلپا را می‌سازد.
او در پایان می‌گوید: در نوجوانی و جوانی از صدای ایشان بهره می‌بردم ولی این اواخر توفیق داشتم که به اتفاق دوستان به خدمت ایشان برسم. تواضع و مهربانی ایشان واقعا زبان‌زد خاص و عام بود. بسیار فروتن و مهربان بودند و تعامل ایشان با دوستان و مردم بسیار خوب بود. ان‌شاءالله که روح ایشان همیشه در آرامش باشد.
220