به گزارش خبرگزاری ایمنا از فارس، سیده مریم حسینی امروز_ یکشنبه بیست و دوم مهر_ در یکصد و هفتادمین جلسه علنی شورای اسلامی شهر شیراز در نطق پیش از دستور خود به مسئله اجتماعی حساس و حیاتی شهر شیراز، یعنی وضعیت دختران و زنان بیسرپناه که به دلایل مختلف از حمایت خانواده، اجتماع و نهادهای حمایتی محروم هستند، اظهار کرد: این دختران و زنان در سایه بحرانهای اقتصادی، خانوادگی، یا اجتماعی از سرپناه و حمایت مناسب محروم شدهاند و در بسیاری موارد با آسیبهای روحی، روانی و جسمی دستوپنجه نرم میکنند.
وی افزود: این شرایط نه تنها به فرد آسیب میزند، بلکه برای جامعه نیز تهدیدی جدی است. چرا که محرومیت این افراد از حقوق اولیهشان میتواند به افزایش آسیبهای اجتماعی منجر شود.
عضو شورای اسلامی شهر شیراز تصریح کرد: بر اساس مشاهدات و آمارهای موجود، بسیاری از این زنان و دختران به دلیل نبود حمایت اجتماعی و خانوادگی و همچنین ضعف سیستمهای حمایتی، در مکانهای غیررسمی و غیراستاندارد زندگی میکنند.
وی تاکید کرد: مسئولیت ساماندهی و حمایت از این زنان و دختران به عهده چندین دستگاه و نهاد مختلف است که هماهنگی لازم میان آنها وجود ندارد.
عضو شورای اسلامی شهر شیراز با اشاره به نقش دستگاههای اجرایی همچون سازمان بهزیستی با هدف حمایت از این افراد آسیب پذیر، نیروی انتظامی و دستگاه قضائی به عنوان مسئول تأمین امنیت این زنان در برابر سو استفادههای احتمالی با تشریح برخی راهکارها، اضافه کرد: برای ساماندهی وضعیت این زنان و دختران بیسرپناه، باید رویکردی چندجانبه اتخاذ شود که تشکیل کارگروههای مشترک میان شهرداری، بهزیستی، نیروی انتظامی و سایر نهادها برای هماهنگی بیشتر و ارائه خدمات یکپارچه به این افراد، گسترش پناهگاهها و مراکز حمایتی در قالب همکاری شهرداری و سازمان بهزیستی با یکدیگر، فراهم شدن ظرفیتهای بیشتری برای اسکان موقت و دائم و ارائه خدمات روانشناسی و حقوقی برای افراد آسیب پذیر از جمله این راهکارها است.
حسینی همچنین از توانمندسازی اقتصادی، افزایش نظارت بر امنیت و ارتقای آگاهی عمومی را از دیگر راهکارها نام برد و ادامه داد: بهترین پیشنهاد برای اسکان زنان و دختران بیسرپناه باید شامل یک رویکرد جامع و چندلایه باشد که نه تنها نیازهای اولیه آنان را برطرف کند، بلکه به توانمندسازی و بازگشت آنان به جامعه نیز توجه داشته باشد.
عضو شورای اسلامی شهر شیراز ابراز امیدواری کرد: با تلاشهای جمعی، بتوانیم گامی مؤثر در جهت حمایت و توانمندسازی این گروه از دختران و زنان آسیب پذیر برداریم و شهری امن و حامی برای تمامی شهروندان، به ویژه افراد بیسرپناه و آسیبپذیر، بسازیم.