این خطوط که به نام «کاندیشن» یا «خطوط تراکم» شناخته می‌شوند، نتیجه بخار آب تولید شده به وسیله موتور‌های جت هستند. وقتی جت‌ها با سرعت‌های بالا پرواز می‌کنند، بخار آب به قطرات ریز تبدیل می‌شود و در ارتفاعات سرد، این قطرات به شکل بلور‌های یخ در می‌آیند. شاید فکر کنید که این خطوط بی‌ضررند، اما آیا واقعاً همین‌طور است؟

در حالی که این خطوط برای انسان‌ها خطرناک نیستند، تأثیرات آن‌ها بر محیط زیست غیرقابل انکار است. طبق گزارش‌ها، این خطوط ابرناکی جو زمین را افزایش می‌دهند که بر دمای کلی کره زمین تأثیر می‌گذارد. این ابر‌ها مانند یک پتو عمل کرده و حرارت را در سطح زمین نگه می‌دارند که این امر منجر به گرم شدن جهانی می‌شود. علاوه بر این، سوختن سوخت جت، منجر به تولید دی‌اکسید کربن می‌شود.

با افزایش سطح دی‌اکسید کربن در جو، گرما در جو بیشتر نگه داشته می‌شود و پدیده‌ای به نام اثر گلخانه‌ای ایجاد می‌شود. تحقیقات نشان داده‌اند، صنعت هوانوردی مسئول حدود ۲/۵درصد از تمام انتشار دی‌اکسید کربن انسان‌ساخته در جهان است. حال شاید بپرسید: آیا این خطوط واقعاً تهدیدی برای سلامتی ما دارند؟ پاسخ منفی است! اما تأثیرات آن‌ها بر محیط‌زیست نمی‌تواند نادیده گرفته شود. برخی محققان بر این باورند که این خطوط ممکن است تا یک سوم تغییرات اقلیمی ناشی از هوانوردی را تشکیل دهند. 

در نهایت، با وجود اینکه خطوط تراکم خودشان خطرناک نیستند، اما باید به تأثیرات آن‌ها بر محیط‌زیست توجه کنیم. بیایید با افزایش آگاهی و استفاده از تکنولوژی‌های پایدارتر، تلاش کنیم تا اثرات منفی سفر‌های هوایی را کاهش دهیم و آینده‌ای بهتر برای سیاره‌مان بسازیم!