آرمان امروز- عرفان بیوک‌نژاد: تا کنون برخی از مدیران دولتی و استانداران انتصاب شده‌اند که همه آن ها از جبهه اصلاح طلب نیستند. در این گزارش قصد داریم تا به یک مفهوم مهم بپردازیم و آن این است که آیا قدرت دادن به یک مخالف سیاسی تهدید است یا یک فرصت؟
در بازی های سیاسی می‌توان به مخالف میدان داد اما به شرطها و شروطها. اگر جریان در قدرت بخواهد به مخالف خود که اختلافات عمیق و بنیادینی با او دارد، قدرت بدهد بلاشک در آینده دچار ناهماهنگی‌های سیاسی خواهد شد اما اگر آن شخص مقابل جریان پیروز در قدرت، بخواهد با برنامه‌ها و اید‌ه‌های جریان پیروز هماهنگ شود و برای آن تلاش کند، این موضوع می‌تواند فرصتی هوشمندانه باشد.
در بازی سیاست ایران نیز همین موضوع قابل اهمیت است. در دولت چهاردهم اگر افرادی قدرت سیاسی کسب کنند اما با راه و روش مسعود پزشکیان و گفتمان وفاق مشکل داشته باشتند، این موضوع می‌تواند به یک تهدید سیاسی بدل شود.
با این حال اگر فردی در حال حاضر پستی سیاسی در دولت دارد اما در گذشته مخالفت‌هایی با جریان فکری رئیس جمهور داشت اما الان با او همراه است می تواند این موضوع تبدیل به فرصت شود و این مبحث، زمینه فکری باز و عقلانی مسعود پزشکیان را می‌رساند.
حسن هانی زاده، پژوهشگر مسائل سیاسی به روزنامه «آرمان امروز» گفت: دولت چهاردهم هم طبیعتاً با برخی مخالفت‌ها مواجه است. با این حال، اگر این مخالفت‌ها به سنگ‌اندازی در مسیر حرکت دولت منجر شود، قطعاً به پیکره نظام ضربه خواهد زد. ممکن است که در هر دولتی اشتباهاتی رخ دهد و وظیفه نخبگان این است که این اشتباهات را بدون جریان‌سازی و فضاسازی رسانه‌ای به دولت‌مردان گوشزد کرده و در جهت اصلاح آن‌ها اقدام کنند. اما متأسفانه، برخی جریان‌های سیاسی اخیراً انتقادات غیرمنصفانه‌ای نسبت به عملکرد دولت چهاردهم وارد کرده‌اند. این دولت کمتر از چهار ماه است که مسئولیت اداره کشور را بر عهده گرفته است و چهره‌های معتدلی چون آقای پزشکیان هم از این دولت حمایت می‌کنند. بنابراین، باید به دولت فرصت کافی داده شود تا برنامه‌های خود را پیش ببرد.
وی افزود: هرگونه مخالفت باید در چارچوب وفاق ملی و با هماهنگی و تعامل با دولت، خارج از انتقادات رسانه‌ای و جنجال‌آفرینی صورت گیرد. گروه‌هایی که در پی تخریب دولت چهاردهم هستند، در واقع به نفع دشمن عمل می‌کنند و کمکی به نظام جمهوری اسلامی نمی‌کنند. انتقاد باید در راستای اصلاح و ارائه راهکارهایی برای پیشبرد برنامه‌های دولت انجام شود.
این پژوهشگر مسائل سیاسی بیان کرد: در خصوص انتصابات نیز، این امر که از اهل تسنن و زنان در مسئولیت‌های مختلف استفاده شده است، گامی مهم در جهت وفاق ملی و همدلی است. با این حال، نباید انتصابات بر اساس قبیله‌گرایی، قوم‌گرایی یا گرایش‌های مذهبی صورت گیرد. جمهوری اسلامی ایران و دولت چهاردهم باید در درجه اول شایستگی‌های فردی، تعهد و پاکدستی را ملاک انتخاب مدیران قرار دهند. انتصاب بر اساس گرایش‌های قومیتی خطراتی برای امنیت کشور به همراه دارد و باید در فضایی آرام و به دور از سهم‌خواهی قومی انجام شود. شایسته‌سالاری باید از مهم‌ترین ملاک‌های انتخاب افراد، خارج از مسائل قومی باشد.
وی ادامه داد: در خصوص پیامدهای مثبت شایسته‌سالاری، باید گفت که انتخاب شایستگان بخش مهمی از ساختار دولت است. هر دولتی باید کارنامه فردی که در یک پست منصوب می‌شود را بررسی کرده و به سوابق، تجربیات اجرایی، موفقیت‌ها و ضعف‌هایش توجه کند تا فردی مناسب انتخاب شود. همچنین باید هر سال عملکرد مدیران مورد ارزیابی قرار گیرد.
هانی زاده در نهایت خاطر نشان کرد: اگر افرادی در گذشته با دولت یا با آقای پزشکیان مخالفت کرده‌اند اما اکنون آمادگی همکاری دارند و کارنامه مناسبی نیز دارند، باید به آن‌ها فرصت داده شود. حذف افراد به خاطر یک اشتباه، کار درستی نیست و ممکن است به پیکره مدیریتی کشور آسیب بزند. باید فرصت استفاده از تجربه و دانش افراد فراهم شود و نباید افراد به دلیل یک نگاه انتقادی از مدیریت حذف شوند. این کار در نهایت به نفع دشمن است و باید حداکثر جذب افراد صورت گیرد تا آن‌ها هم‌سو با دولت چهاردهم به خدمت کشور بپردازند.